چگونه خطر اختلال عملکرد کف لگن را کاهش دهیم

اختلال عملکرد کف لگن وضعیتی است که در آن عضلات، رباط‌ها و بافت‌هایی که از اندام‌های لگن پشتیبانی می‌کنند، ضعیف یا آسیب می‌بینند. این می‌تواند منجر به طیف وسیعی از علائم، از جمله بی‌اختیاری ادرار یا مدفوع، درد لگن، اختلال عملکرد جنسی و مشکل در حرکات روده شود. این بیماری می‌تواند افراد را در هر سنی و جنسیتی تحت تأثیر قرار دهد، اگرچه در زنان، به ویژه پس از زایمان یا یائسگی، شایع‌تر است.

رسیدگی به  اختلال عملکرد کف لگن بسیار مهم است  زیرا می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی شما داشته باشد. علائم می‌توانند شرم‌آور و ناراحت‌کننده باشند و منجر به انزوای اجتماعی، افسردگی و اضطراب شوند. علاوه بر این، اگر درمان نشود، اختلال عملکرد کف لگن می‌تواند به مرور زمان بدتر شود و حتی ممکن است منجر به افتادگی شود.

خوشبختانه، راهکارهای زیادی برای پیشگیری و درمان اختلال عملکرد کف لگن وجود دارد، از جمله اصلاح سبک زندگی، تمرینات کف لگن و مداخلات پزشکی. با رسیدگی زودهنگام به اختلال عملکرد کف لگن و انجام اقداماتی برای جلوگیری از بدتر شدن آن، افراد می‌توانند سلامت و رفاه کلی خود را بهبود بخشند.

این مقاله طیف گسترده‌ای از موضوعات را پوشش می‌دهد، اما بر کاهش خطر اختلال عملکرد کف لگن تمرکز دارد.

به بخش‌های زیر بروید:
⦁ عوامل خطر
⦁ علائم
⦁ پیشگیری
⦁ تمرینات کف لگن
⦁ اصلاح سبک زندگی
⦁ گزینه‌های درمانی
⦁ افسانه‌زدایی از کف لگن

افسانه‌زدایی از کف لگن

عوامل خطر

عوامل متعددی وجود دارند که می‌توانند احتمال ابتلا به اختلال عملکرد کف لگن را افزایش دهند.

بارداری و زایمان
در دوران بارداری، وزن جنین در حال رشد به عضلات کف لگن فشار وارد می‌کند که می‌تواند به مرور زمان آنها را ضعیف یا کشیده کند.

علاوه بر این، هورمون‌های آزاد شده در دوران بارداری می‌توانند باعث شل شدن عضلات و رباط‌ها شوند و آنها را در هنگام زایمان بیشتر در معرض آسیب قرار دهند. در طول زایمان، کف لگن ممکن است به دلیل پارگی یا استفاده از فورسپس یا وکیوم دچار آسیب شود. این آسیب می‌تواند باعث آسیب طولانی مدت به عضلات و بافت‌های کف لگن شود و منجر به اختلال عملکرد کف لگن شود.

پیری
با افزایش سن، عضلات و بافت‌های سراسر بدن ما به طور طبیعی ضعیف می‌شوند و کف لگن نیز از این قاعده مستثنی نیست. با گذشت زمان، عضلات کف لگن ممکن است قدرت و سفتی خود را از دست بدهند و منجر به افزایش خطر اختلال عملکرد کف لگن شوند. در مورد  سلامت لگن در چهل سالگی و بعد از آن اطلاعات بیشتری کسب کنید.

یبوست مزمن
زور زدن هنگام اجابت مزاج می‌تواند به عضلات و بافت‌های کف لگن فشار وارد کند و به مرور زمان منجر به آسیب شود. علاوه بر این، یبوست مزمن می‌تواند باعث تجمع مدفوع در رکتوم شود که می‌تواند عضلات کف لگن را بیشتر کشیده و آنها را تضعیف کند.

برخی شرایط پزشکی
شرایط پزشکی مانند چاقی، سرفه مزمن و اختلالات عصبی همگی می‌توانند خطر اختلال عملکرد کف لگن را افزایش دهند. چاقی به عضلات کف لگن فشار وارد می‌کند، در حالی که سرفه مزمن می‌تواند باعث ایجاد استرس مکرر به عضلات و بافت‌ها شود. اختلالات عصبی مانند ام اس یا بیماری پارکینسون می‌توانند در اعصابی که کف لگن را کنترل می‌کنند، اختلال ایجاد کنند و منجر به اختلال عملکرد شوند.

علائم

اختلال عملکرد کف لگن می‌تواند طیف وسیعی از علائم را ایجاد کند که می‌توانند ناراحت‌کننده، شرم‌آور و بر زندگی روزمره تأثیر بگذارند. علائم رایج عبارتند از:

بی‌اختیاری ادرار
اختلال عملکرد کف لگن می‌تواند منجر به تضعیف عضلات کنترل‌کننده مثانه و در نتیجه نشت ادرار شود. این اتفاق می‌تواند در حین فعالیت‌های بدنی مانند سرفه، خنده و ورزش و همچنین در حین فعالیت‌های روزمره مانند راه رفتن یا ایستادن رخ دهد.

شدت  بی‌اختیاری ادرار  می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، از نشت گاه به گاه ادرار تا از دست دادن کامل کنترل مثانه.

بی‌اختیاری مدفوع
اختلال عملکرد کف لگن همچنین می‌تواند باعث تضعیف عضلات کنترل‌کننده روده شود و منجر به نشت یا از دست دادن مدفوع شود. این می‌تواند از نشت گاه به گاه تا از دست دادن کامل کنترل روده متغیر باشد و می‌تواند به ویژه ناراحت‌کننده باشد و به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد.

درد یا فشار لگن
این بیماری می‌تواند باعث درد یا ناراحتی در ناحیه لگن و همچنین احساس فشار یا سنگینی شود و می‌تواند ثابت یا متناوب باشد و ممکن است در طول فعالیت بدنی یا پس از نشستن یا ایستادن طولانی مدت بدتر شود.

اختلال عملکرد جنسی
همچنین می‌تواند باعث اختلال عملکرد جنسی، از جمله درد در هنگام مقاربت یا مشکل در رسیدن به ارگاسم شود. این امر می‌تواند به ویژه ناراحت کننده باشد زیرا می‌تواند بر روابط و کیفیت کلی زندگی تأثیر بگذارد.

مشکل در حرکات روده
اختلال عملکرد می‌تواند باعث ایجاد مشکل در حرکات روده، از جمله زور زدن، تخلیه ناقص یا نیاز به کمک دستی برای تخلیه روده‌ها شود و این می‌تواند به دلیل تضعیف عضلات کنترل کننده روده یا به دلیل آسیب به اعصابی باشد که عضلات را کنترل می‌کنند.

افتادگی (پرولاپس)
در موارد شدید، اندام‌های لگن ممکن است شروع به بیرون زدگی به داخل کانال واژن یا رکتوم کنند و باعث ایجاد وضعیتی به نام افتادگی شوند که می‌تواند باعث احساس سنگینی یا فشار در لگن و همچنین مشکل در حرکات روده و مقاربت شود.

لازم به ذکر است که همه افراد مبتلا به اختلال عملکرد کف لگن، همه این علائم را تجربه نمی‌کنند و برخی افراد ممکن است علائم دیگری را که در اینجا ذکر نشده است، تجربه کنند. علاوه بر این، شدت علائم می‌تواند بسیار متفاوت باشد و از ناراحتی خفیف تا اختلال قابل توجه در فعالیت‌های روزانه متغیر باشد.