فیبروم‌های رحمی، که پزشک شما ممکن است آنها را لیومیوم یا میوم بنامد، تومورهایی هستند که از ماهیچه ساخته شده‌اند و می‌توانند در رحم شما رشد کنند. آنها به ندرت به سرطان تبدیل می‌شوند. و اگر به آنها مبتلا شوید، به این معنی نیست که احتمال ابتلا به سرطان رحم در شما بیشتر است.
فیبروم‌ها می‌توانند از نظر اندازه، شکل و محل قرارگیری بسیار متفاوت باشند. آنها می‌توانند در رحم، دیواره رحم یا روی سطح آن ظاهر شوند. همچنین می‌توانند توسط یک ساختار ساقه مانند به رحم شما متصل شوند.
بعضی از آنها آنقدر کوچک هستند که پزشک شما حتی نمی‌تواند آنها را با چشم غیرمسلح ببیند. برخی دیگر به صورت توده‌های بزرگی رشد می‌کنند که می‌توانند بر اندازه و شکل رحم شما تأثیر بگذارند.
فیبروم‌های رحمی معمولاً در سنین باروری - عموماً بین 30 تا 40 سال - ظاهر می‌شوند، اما می‌توانند در هر سنی ظاهر شوند. این بیماری در افراد سیاه‌پوست شایع‌تر از سفیدپوستان است. همچنین در افراد سیاه‌پوست زودتر ظاهر می‌شوند و سریع‌تر رشد می‌کنند. پزشکان دلیل آن را نمی‌دانند.
فیبروم رحم در مقابل پولیپ
اگرچه فیبروم رحم و پولیپ علائم مشابهی دارند، اما متفاوت هستند. پولیپ‌های رحم کوچک‌تر هستند و از پوشش داخلی رحم رشد می‌کنند. آنها در نهایت می‌توانند دهانه لوله‌های فالوپ شما را مسدود کرده و مانع از بارداری شما شوند. تعداد کمی از پولیپ‌ها، حدود ۵٪، سرطانی می‌شوند یا سلول‌های غیرطبیعی دارند که احتمال تبدیل شدن به سرطان را افزایش می‌دهند. به همین دلیل است که اکثر متخصصان زنان پیشنهاد می‌کنند که آنها را بردارند. درمان‌ها شامل دارو، جراحی و مراقبت دقیق برای دیدن اینکه آیا پولیپ‌ها به خودی خود بهبود می‌یابند یا خیر، می‌شود.
انواع فیبروم
نوع فیبروم‌های شما بستگی به محل رشد یا تشکیل آنها دارد.
فیبروم داخل دیواره‌ای
این نوع فیبروم در دیواره رحم شما رشد می‌کند.
فیبروم‌های زیر مخاطی
وقتی فیبروم به داخل حفره رحم رشد می‌کند، پزشکان آن را زیر مخاطی می‌نامند.
فیبروم ساب سروزال
این نوع فیبروم در قسمت بیرونی رحم شما ایجاد می‌شود.
گاهی اوقات، فیبروم‌های زیر مخاطی یا زیر سروزی ممکن است از ساقه‌ای در داخل یا خارج رحم آویزان باشند (به این نوع فیبروم، پدانکوله می‌گویند).
علائم فیبروم رحمی
فیبروم‌ها ممکن است علائم بسیار خفیفی ایجاد کنند، یا اصلاً هیچ علامتی نداشته باشند، یا علائمی جدی داشته باشند. شایع‌ترین علائم فیبروم رحمی عبارتند از:
- پریودهای سنگین، طولانی یا دردناک
- درد در ناحیه پایین شکم یا کمر
- رابطه جنسی دردناک
- تکرر ادرار
- ناراحتی در رکتوم
علل فیبروم رحمی
متخصصان دقیقاً نمی‌دانند که چرا فیبروم ایجاد می‌شود. هورمون‌ها و ژنتیک ممکن است احتمال ابتلا به آنها را افزایش دهند.
هورمون‌ها . استروژن و پروژسترون هورمون‌هایی هستند که باعث ضخیم شدن پوشش رحم شما در هر ماه در طول پریود می‌شوند. همچنین به نظر می‌رسد که آنها بر رشد فیبروم تأثیر می‌گذارند. وقتی تولید هورمون در دوران یائسگی کاهش می‌یابد، فیبروم‌ها معمولاً کوچک می‌شوند.
ژنتیک . محققان تفاوت‌های ژنتیکی بین فیبروم‌ها و سلول‌های طبیعی در رحم پیدا کرده‌اند.
سایر عوامل رشد. موادی در بدن شما که به حفظ بافت کمک می‌کنند، مانند فاکتور رشد شبه انسولین، ممکن است در رشد فیبروم نقش داشته باشند.
ماتریکس خارج سلولی (ECM). ECM باعث می‌شود سلول‌های شما به هم بچسبند. فیبروم‌ها ECM بیشتری نسبت به سلول‌های طبیعی دارند که باعث می‌شود فیبری یا طنابی شوند. ECM همچنین فاکتورهای رشد (موادی که رشد سلول را تحریک می‌کنند) را ذخیره می‌کند و باعث تغییر سلول‌ها می‌شود.
عوامل خطر فیبروم رحم
چند مورد می‌تواند احتمال ابتلا به فیبروم رحم را افزایش دهد، مانند:
- سن
- مسابقه
- پریود شدن در سنین پایین
- مصرف قرص ضدبارداری قبل از ۱۶ سالگی
- کمبود ویتامین دی
- خوردن بیش از حد گوشت قرمز و کمبود سبزیجات سبز، میوه یا لبنیات
- الکل
- سابقه خانوادگی
اگر بستگان نزدیک شما مانند مادر یا خواهرتان فیبروم داشته باشند، احتمال ابتلای شما به آن بیشتر است.
- ۰۴/۰۶/۲۶