واژینیسموس چیست؟
واژینیسموس یک اختلال عملکرد جنسی است که بیشتر از آن چیزی است که تصور می شود، زیرا اغلب به طور آشکار درباره آن صحبت نمی شود. برآوردها حاکی از آن است که 4 تا 7 درصد از زنان را تحت تأثیر قرار می دهد. تعداد بیمارانی که به دلیل اختلالات جنسی به پزشک مراجعه می کنند بین 5 تا 20 درصد است، اما به احتمال زیاد به دلیل ماهیت حساس و شرم ناشی از آن، موضوعی است که کمتر گزارش شده است. برای درمان واژینیموس با ار آف واژینال با مطب دکتر طاهره فروغی فر تماس بگیرید
این بیش فعالی عضلانی ناشی از نقاط ماشه ای است که روی ماهیچه ها قرار دارد و علیرغم وجود میل یا هیجان، انقباض ایجاد می شود. حتی اگر زن ظاهراً احساس آرامش می کند، دخول باعث ایجاد احساس سوزش یا حتی درد می شود.
دو نوع مختلف واژینیسموس وجود دارد :
- واژینیسموس اولیه : در این موارد زن هرگز قادر به دریافت دخول واژن نبود.
- واژینیسموس ثانویه: در این موارد زن می توانست به طور طبیعی دخول را دریافت کند و علائم دیرتر ظاهر می شد .
اما چه چیزی باعث ظهور واژینیسموس می شود؟
محرک های مختلفی برای واژینیسموس وجود دارد که به دو دسته عاطفی یا فیزیکی طبقه بندی می شوند. معمولاً تنها یک دلیل برای ظهور واژینیسموس وجود ندارد: بیشتر تمایل دارد که ترکیبی از چندین عامل باشد.
¿Pero qué provoca esta dolencia؟
محرک‌های عاطفی می‌توانند به‌عنوان مثال: ترس از درد یا بارداری، اضطراب، احساس گناه، فشار (عاطفی، آشنا یا اجتماعی)، مشکلات رابطه‌ای (همسر بدسرپرست یا احساس آسیب‌پذیری)، تجربیات آسیب‌زای جنسی (تجاوز یا سوء استفاده)، تجربیات دوران کودکی (قرار گرفتن در معرض آمیزش جنسی یا تصاویر جنسی) و غیره.
از سوی دیگر، محرک‌های فیزیکی می‌توانند عفونت‌های مکرر، شرایط پزشکی (سرطان یا لیکن اسکلروزوس)، زایمان، یائسگی، جراحی لگن، روانکاری ناکافی واژن معادل خشکی واژن، افزایش درد در حین دخول، اثرات ثانویه ناشی از دارو و غیره باشند.
نحوه درمان واژینیسموس
تاکنون واژینیسموس یک آسیب شناسی روانی محسوب می شود و بنابراین درمان آن بیشتر مبتنی بر روان درمانی است.
و اگرچه پس‌زمینه عاطفی از اهمیت حیاتی برخوردار است، نباید فراموش کنیم که اساساً مربوط به نقاط ماشه‌ای میوفاشیال در عضلات است و این موضوع، مانند هر انقباض دیگر عضلات بدن، باید با در نظر گرفتن این موضوع درمان شود.
در بسیاری از موارد، حتی پزشکان یا متخصصین زنان از روش‌های درمانی مؤثر، به غیر از تزریق برخی داروها که به شل شدن عضلات واژن کمک می‌کنند، بی‌اطلاع هستند. آنها بیماران خود را به متخصصان دیگر مانند فیزیوتراپیست ها برای فیزیوتراپی، ورزش انقباضی یا آرام سازی عضلانی یا روانشناسان برای آموزش و مشاوره جنسی ارجاع می دهند.
علاوه بر این، متخصصان پزشکی اغلب وجود ابزارها و/یا فن‌آوری‌های دیگری را که می‌توانند جایگزین داروهای تزریقی شوند نادیده می‌گیرند یا خودارضایی را به عنوان وسیله‌ای برای یادگیری نحوه مکان‌یابی تنش عضلات واژن در ترکیب با گشادکننده‌های واژن به منظور فعال کردن کویتیشن طبیعی و حل مشکل واژینیسموس ترویج می‌کنند. با این وجود، این می تواند بار عاطفی را افزایش دهد و در نتیجه درمان را بی اثر کند.
بنابراین، جدای از درمان روانشناختی (به جز مواردی که منشأ آن منحصراً فیزیکی است)، کمک گرفتن از یک فیزیوتراپیست متخصص کف لگن ضروری خواهد بود که می تواند یک بررسی و ارزیابی کافی انجام دهد و یک درمان شخصی ارائه دهد.
فیزیوتراپیست ها طیف وسیعی از گزینه ها را برای شل کردن عضلات کف لگن دارند، مانند:
- تکنیک هایی برای آگاهی از بدن
- ماساژ پیشرونده پرینه
- آزادسازی از طریق فشار دستی
- آزادسازی از طریق سوزن خشک
- بیوفیدبک منفی، در میان دیگران
با این حال، بسیاری از فیزیوتراپیست ها در درمان های خود چندان موفق نیستند، زیرا نتایج بسیار کند ظاهر می شوند و در زمان باقی نمی مانند. آنها همچنین می توانند برای بیمار ناراحت کننده باشند و اثری برعکس آنچه که آنها به دنبال آن بودند ایجاد کنند.
بنابراین ، هنگام اتخاذ رویکرد فیزیکی، دسترسی به ابزاری که امکان مهار سیستم سمپاتیک را فراهم می کند، مهم است . این قسمت از سیستم عصبی خودمختار در شرایط استرس زا فعال می شود، زمانی که بدن وارد حالت جنگ یا گریز می شود و کورتیزول، هورمون استرس تولید می کند. این به افزایش فرکانس قلب، مهار هضم و افزایش تون عضلانی بدن، از جمله عضلات کف لگن، و ایجاد اسپاسمی که حفره واژن را باریک و سفت می‌کند، ترجمه می‌شود.