عفونت های مخمری واژن (برفک): چه چیزی می تواند کمک کند؟

عفونت های واژن اغلب به دلیل رشد بیش از حد مخمر (نوعی قارچ) ایجاد می شود. عفونت های مخمری در واژن که به نام برفک نیز شناخته می شود، معمولاً پس از یک دوره کوتاه درمان با داروهای ضد قارچ از بین می روند. مشخص نیست که آیا درمان های خانگی کمک کننده است یا خیر.

بسیاری از زنان با علائم عفونت های قارچی واژن آشنا هستند: خارش و سوزش ناخوشایند و همچنین ترشحات سفید رنگ واژینال مانند پنیر کلبه. عفونت های قارچی واژن با داروهای ضد قارچ (ضد قارچ) درمان می شود. علائم معمولاً پس از یک دوره کوتاه درمان با این داروها در صورت استفاده موضعی در داخل و اطراف واژن از بین می روند.

گاهی اوقات مصرف داروهای خوراکی (به شکل قرص بلعیده شده) یا استفاده طولانی تر از درمان ایده خوبی است.برای ارتباط با  دکتر خوب برای درمان عفونت زنان در تهران اینجا کلیک کنید

 

داروهای ضد قارچ به طور معمول چگونه استفاده می شوند؟

داروهای ضد قارچ رشد قارچ ها (از جمله مخمر) را از بین می برند یا کاهش می دهند. داروهای زیر اغلب برای درمان عفونت های قارچی واژن استفاده می شود:

• کلوتریمازول
• نیستاتین
• سیکلوپیروکس
• فلوکونازول

فلوکونازول فقط به صورت قرص در دسترس است و برای دریافت آن نیاز به نسخه دارید. اکثر کرم ها و شیاف های واژینال بدون نسخه از داروخانه ها در دسترس هستند. در آلمان و سایر کشورها باید خودتان هزینه آنها را بپردازید.

عفونت های ساده پس از چند روز درمان موضعی (شیاف واژینال یا کرم) از بین می روند. بسته به داروی مورد استفاده، درمان یک، سه یا شش روز طول می کشد. بهتر است قبل از خواب شیاف ها و کرم ها را در عمق واژن قرار دهید. برای کمک به شما در انجام این کار، اکثر بسته ها دارای یک اپلیکاتور و دستورالعمل ها هستند. شیاف‌های واژینال گاهی اوقات همراه با یک لوله کوچک کرم ضد قارچ هستند که می‌توانید آن را در نواحی آسیب دیده دستگاه تناسلی خارجی (خارجی) بمالید .

همچنین درمان متفاوتی وجود دارد که در آن فقط یک قرص مصرف می کنید (بلع می کنید). برای مثال، اگر پریود هستید ، پزشکان ممکن است استفاده از آن را توصیه کنند. تحقیقات نشان داده است که داروهایی مانند قرص فلوکونازول تا حدودی بهتر از کرم ها یا شیاف های واژینال عمل می کنند. اما همه درمان ها به همان اندازه در تسکین علائمی مانند خارش یا سوزش خوب هستند.

اگر به عفونت‌های قارچی واژن ادامه می‌دهید، شریک جنسی شما ممکن است در ناحیه تناسلی خود نیز دچار این عفونت‌ها شود – با علائم مشابه، مانند قرمزی و خارش در نوک آلت تناسلی یا واژن. سپس ممکن است به آلوده کردن یکدیگر ادامه دهید. برای جلوگیری از این نوع «اثر پینگ پنگ»، می‌تواند ایده خوبی باشد که همسرتان نیز به پزشک مراجعه کند و در صورت لزوم از داروهای ضد قارچ استفاده کند.

 

 

خطرات مرتبط با داروهای ضد قارچ چیست؟

داروهای ضد قارچی که روی پوست یا غشاهای مخاطی استفاده می‌شوند معمولاً به خوبی تحمل می‌شوند. عوارض جانبی احتمالی شامل تحریک بیشتر نواحی آسیب دیده، سوزش و خارش است.

هنگام استفاده از وسایل مکانیکی جلوگیری از بارداری، مهم است که بروشور بسته را به دقت بخوانید. برخی از داروهای ضد قارچ روغنی هستند. این می تواند داروهای ضد بارداری مانند کاندوم را متخلخل تر کند و به اسپرم اجازه عبور از آنها را بدهد.

اگر داروهای ضد قارچ به شکل قرص هایی مصرف شوند که می بلعید، می توانند منجر به عوارض جانبی دیگری مانند سردرد، سرگیجه، حالت تهوع و اسهال شوند. همچنین بسیاری از داروها وجود دارند که نباید همراه با داروهای ضد قارچ استفاده شوند زیرا ممکن است بر اثر یکدیگر تأثیر بگذارند. اینها شامل داروهای خاص آلرژی، داروهای کاهش دهنده فشار خون و داروهایی برای مشکلات روانی است. شما می توانید در مورد این "تداخلات دارویی-دارو" در بروشور بسته ای که همراه با داروی ضد قارچ ارائه می شود، اطلاعات کسب کنید.

داروهای ضد قارچی که می بلعید (ضد قارچ های خوراکی) برای استفاده در زنان باردار یا شیرده تایید نشده است. اما آنهایی که به صورت موضعی در واژن استفاده می شوند (کرم ها و شیاف ها) برای این دسته از خانم ها قابل استفاده هستند.

 

چه زمانی درمان طولانی مدت در نظر گرفته می شود؟

اگر عفونت مخمری پیچیده ای دارید، بهتر است با پزشک خود صحبت کنید. او ممکن است استفاده از یک درمان را در مدت زمان طولانی تری توصیه کند. اگر عفونت قارچی واژن باعث علائم شدیدتر مانند تورم گسترده و دردناک در واژن و اندام تناسلی خارجی شود - یا اگر عفونت بیش از چهار بار در سال عود کند، "عارضه" در نظر گرفته می شود. عفونت های مخمری نیز در صورتی که ناشی از ضعف سیستم ایمنی باشد، به عنوان مثال به دلیل عفونت HIV، پیچیده تلقی می شوند.

هنگام درمان عفونت های مخمری پیچیده واژن، درمان اولیه معمولاً با درمان نگهدارنده دنبال می شود. در مرحله اولیه درمان،

• کرم ها یا شیاف ها به مدت 1 تا 2 هفته یا
• در عوض، یک قرص خوراکی هر سه روز به مدت حدود یک هفته مصرف می شود.

این معمولاً با درمان نگهدارنده دنبال می‌شود، که در آن هفته‌ای یک قرص ضد قارچ در یک دوره شش ماهه مصرف می‌شود. اگر نمی توانید قرص مصرف کنید - به عنوان مثال، به دلیل بارداری یا تداخل با سایر داروها - می توانید درمان را با کرم یا شیاف ضد قارچ موضعی ادامه دهید.

رفتن به:

 

آیا جایگزین های موثری برای ضد قارچ ها وجود دارد؟

غشاهای پوشاننده واژن سالم حاوی مقدار زیادی باکتری اسید لاکتیک هستند. این باکتری ها بخشی طبیعی از فلور واژن هستند - تعادل طبیعی میکروارگانیسم ها (میکروب ها) در آنجا. مقادیر کم مخمر نیز طبیعی است. اگر این تعادل طبیعی به هم بخورد، باکتری ها یا مخمرهای مضر می توانند رشد کنند و منجر به عفونت شوند.

شیاف یا کپسول واژینال وجود دارد که حاوی باکتری زنده اسید لاکتیک (پروبیوتیک) است. این محصولات برای محافظت و بازگرداندن تعادل طبیعی در واژن طراحی شده اند. هنگامی که علاوه بر داروهای ضد قارچی استفاده می شوند، ممکن است به مبارزه با عفونت قارچی کمک کنند. اما مشخص نیست که آیا آنها می توانند به طور موثر با عفونت قارچی مبارزه کنند یا خیر.

برخی از زنان از داروهای خانگی برای درمان عفونت های قارچی واژن استفاده می کنند. به عنوان مثال، ممکن است سیر یا ماست طبیعی بخورند. برخی دیگر حبه های سیر را وارد واژن خود می کنند یا از تامپون های آغشته به چیزهایی مانند روغن درخت چای یا ماست طبیعی استفاده می کنند. اما تقریباً هیچ تحقیقی در مورد اینکه آیا این نوع درمان‌های خانگی می‌توانند به خلاص شدن از شر عفونت‌های قارچی واژن یا پیشگیری از آن کمک کنند، وجود ندارد. اگرچه آنها می توانند مواردی مانند آلرژی ایجاد کنند یا غشاهای مخاطی را تحریک کنند. دوش واژینال یا محصولات بهداشتی زنانه ممکن است پوست را تحریک کند و علائم را بدتر کند.