آیا نوجوانان از پاداش یا تنبیه بهتر یاد می گیرند؟

نوجوانی ، مرحله انتقالی از وابستگی کودکی به بزرگسالی، دوره پیچیده ای است که با تغییرات قابل توجهی در رفتار مشخص می شود. بسیاری از این موارد مثبت هستند و باعث رشد استقلال نوجوانان می شوند، اما جوانان نیز بیشتر احتمال دارد که خطرات را بپذیرند و به دنبال تجربیات مفیدی باشند، حتی اگر خطرناک باشند، مانند مصرف مواد. چارچوب‌های نظری پیشنهاد می‌کنند که این افزایش ریسک‌پذیری ، تکانشگری و پاداش‌جویی با تغییرات در مغز مرتبط است . علاوه بر این، نوجوانی به عنوان یک دوره پرخطر برای اختلالات روانی، به ویژه اختلالات رفتاری مخرب مرتبط با تکانشگری شناخته می شود. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که تفاوت‌های مهمی نیز در یادگیری از پاداش و تنبیه وجود دارد که ما از دوران کودکی به نوجوانی در حال گذار هستیم، و این ممکن است برای درک این مرحله حیاتی زندگی بسیار مهم باشد.

 

چالش های درک رفتار نوجوانان

پیچیدگی رفتار نوجوانان چالش هایی را برای محققان ایجاد می کند. تکنیک‌های تحلیل سنتی که در روان‌شناسی استفاده می‌شوند، اغلب در درک فرآیندهای روان‌شناختی زیربنایی کوتاهی می‌کنند. علاوه بر این، در حالی که ریسک کردن، تکانشی بودن و جستجوی تجربیات مثبت رفتارهای مرتبطی هستند، شواهدی وجود دارد که آنها را با سیستم های مختلف مغز و فرآیندهای روانشناختی متمایز مرتبط می کند . تحقیقات قبلی نیز اغلب بر پرسشنامه تکیه می کردند. در سایر زمینه‌های روان‌شناسی، محققان شروع به استفاده از تکنیک‌های علم داده‌ای کرده‌اند که به انتخاب‌های نوجوانان در بازی‌های ساده نگاه می‌کند. محققان می‌توانند از این گزینه‌ها برای رمزگشایی اینکه نوجوانان چقدر از دریافت پاداش‌ها، مانند مقادیر کم پول یا دیدن چهره‌های خندان روی صفحه نمایش، یاد می‌گیرند و چقدر از تنبیه‌ها یا نتایج بد، مانند از دست دادن مقدار کمی پول یا دیدن چهره‌های ناراضی یاد می‌گیرند، استفاده کنند. .