عوامل خطر برای فیبروم رحم

وراثت می تواند در خطر ابتلا به فیبروم رحم نقش داشته باشد. سن، نژاد، زمان شروع پریود شدن شما و تعدادی از عوامل دیگر نیز می تواند بر احتمال ابتلا به آن تاثیر بگذارد. فیبروم رحم همیشه علائمی ایجاد نمی کند. اما زمانی که آنها این کار را انجام می دهند، خونریزی و گرفتگی شدید قاعدگی شایع ترین هستند.

فیبروم های رحمی توده های غیرسرطانی هستند که در بافت عضلانی رحم ایجاد می شوند. این توده های سفت می توانند از کوچک و تقریبا غیرقابل تشخیص تا بزرگ و حجیم متغیر باشند. فیبروم رحم شایع است. مؤسسه ملی سلامت تخمین می زند که تا 50 سالگی تا 50 سالگی تا 80 درصد زنان دچار فیبروم رحمی می شوند و حدود 25 تا 30 درصد موارد علائمی را ایجاد می کنند که نیاز به درمان دارند.

سابقه خانوادگی یکی از عوامل خطر برای فیبروم رحم است. زنانی مانند شما که مادر یا خواهرشان فیبروم داشته است نیز در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آن هستند. سن هم فرق می کند. فیبروم رحمی در دختران قبل از بلوغ رخ نمی دهد و در زنان پس از یائسگی نیز ایجاد نمی شود. این فیبروم ها اغلب در زنان 30 و 40 ساله تشخیص داده می شوند.

نژاد یک عامل خطر برای فیبروم رحم نیز هست. اگرچه دلایل آن مشخص نیست، زنان سیاه پوست بیشتر از زنان سایر گروه های نژادی به فیبروم مبتلا هستند. فیبروم رحم نیز در زنان سیاه پوست در سنین پایین‌تر ایجاد می‌شود.

سایر عواملی که ممکن است خطر فیبروم های رحمی را افزایش دهند عبارتند از چرخه قاعدگی که از سنین پایین شروع می شود. چاقی؛ کمبود ویتامین D؛ نوشیدن منظم الکل؛ و رژیم غذایی سرشار از گوشت قرمز و کم سبزیجات سبز، میوه و لبنیات.

عواملی نیز وجود دارد که می تواند خطر فیبروم را کاهش دهد. به عنوان مثال، تحقیقات نشان می‌دهد که زنانی که از داروهای ضد بارداری خوراکی یا تزریقی استفاده می‌کنند، نسبت به آنهایی که این کار را نمی‌کنند، کمتر به فیبروم رحمی مبتلا می‌شوند و با استفاده طولانی‌تر از داروهای ضدبارداری، این خطر همچنان کاهش می‌یابد. به نظر می رسد بارداری اثر محافظتی نیز دارد. خطر فیبروم رحم با هر بارداری کامل کاهش می یابد.

همانطور که خطر ابتلا به فیبروم رحم را در نظر می گیرید، به خاطر داشته باشید که این فیبروم ها اغلب هیچ علامتی ایجاد نمی کنند. آنها ممکن است در طول آزمایشی که به دلیل دیگری انجام می شود، مانند معاینه لگن یا سونوگرافی قبل از تولد، پیدا شوند. در این موارد نیازی به درمان نیست. فیبروم ها سرطانی نیستند و معمولا به کندی رشد می کنند. بعضی ها اصلا رشد نمی کنند.

وقتی فیبروم های رحمی علائم ایجاد می کنند، شایع ترین آنها خونریزی شدید یا طولانی قاعدگی و گرفتگی قابل توجه است. به دلیل از دست دادن بیش از حد خون قاعدگی، برخی از زنان مبتلا به فیبروم رحم ممکن است دچار کم خونی شوند. فیبروم رحم همچنین ممکن است منجر به افزایش تکرر ادرار، یبوست، درد در حین رابطه جنسی یا احساس فشار در ناحیه لگن شود.