هر بارداری و زایمان متفاوت است و ممکن است مشکلاتی ایجاد شود.
در صورت بروز عوارض، ارائه دهندگان خدمات درمانی ممکن است با نظارت دقیق بر وضعیت و در صورت لزوم مداخله، به شما کمک کنند.
برخی از عوارض شایع‌تر عبارتند از:
- زایمانی که پیشرفت نمی‌کند. گاهی اوقات انقباضات ضعیف می‌شوند، دهانه رحم به اندازه کافی یا به موقع گشاد نمی‌شود، یا نزول نوزاد در کانال زایمان به راحتی پیش نمی‌رود. اگر زایمان پیشرفت نکند، پزشک ممکن است داروهایی به زن باردار بدهد تا انقباضات را افزایش داده و زایمان را تسریع کند، یا ممکن است زن نیاز به سزارین داشته باشد. 3
- پارگی‌های پرینه. واژن زن و بافت‌های اطراف آن احتمالاً در طول فرآیند زایمان دچار پارگی می‌شوند. گاهی اوقات این پارگی‌ها خود به خود بهبود می‌یابند. اگر پارگی جدی‌تر باشد یا زن اپیزیوتومی (برش جراحی بین واژن و مقعد) داشته باشد، پزشک او با استفاده از بخیه به ترمیم پارگی کمک خواهد کرد. 4 ، 5
- مشکلات مربوط به بند ناف. بند ناف ممکن است هنگام عبور نوزاد از کانال زایمان به بازو یا پای او گیر کند. معمولاً اگر بند ناف دور گردن نوزاد بپیچد، فشرده شود یا قبل از نوزاد بیرون بیاید، پزشک مداخله می‌کند. 5
- ضربان قلب غیرطبیعی نوزاد. بسیاری از اوقات، ضربان قلب غیرطبیعی در طول زایمان به این معنی نیست که مشکلی وجود دارد. پزشک احتمالاً از زن باردار می‌خواهد که موقعیت خود را تغییر دهد تا به نوزاد کمک کند جریان خون بیشتری دریافت کند. در موارد خاص، مانند زمانی که نتایج آزمایش مشکل بزرگ‌تری را نشان می‌دهد، ممکن است زایمان فوراً انجام شود. در این شرایط، احتمال بیشتری وجود دارد که زن به سزارین اورژانسی نیاز داشته باشد، یا پزشک ممکن است برای گشادتر کردن دهانه واژن برای زایمان، اپیزیوتومی انجام دهد. 6
- پاره شدن زودهنگام کیسه آب. زایمان معمولاً خود به خود ظرف ۲۴ ساعت پس از پاره شدن کیسه آب زن شروع می‌شود. در غیر این صورت، و اگر بارداری در زمان ترم یا نزدیک به آن باشد، پزشک احتمالاً زایمان را القا می‌کند. اگر کیسه آب زن باردار قبل از ۳۴ هفته بارداری پاره شود، زن در بیمارستان تحت نظر قرار می‌گیرد. اگر کیسه آب زن زودتر پاره شود و زایمان خود به خود شروع نشود، عفونت می‌تواند به یک نگرانی عمده تبدیل شود.
- خفگی در دوران بارداری. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که جنین اکسیژن کافی در رحم دریافت نمی‌کند یا نوزاد در حین زایمان یا بلافاصله پس از تولد اکسیژن کافی دریافت نمی‌کند.
- دیستوشی شانه. در این وضعیت، سر نوزاد از واژن خارج شده است، اما یکی از شانه‌ها گیر می‌کند.
- خونریزی بیش از حد. اگر زایمان منجر به پارگی رحم شود، یا اگر رحم برای خروج جفت منقبض نشود، خونریزی شدید می‌تواند رخ دهد. در سراسر جهان، چنین خونریزی علت اصلی مرگ مادران است. NICHD از مطالعاتی برای بررسی استفاده از میزوپروستول برای کاهش خونریزی ، به ویژه در مناطق فقیرنشین، حمایت کرده است .
زایمان همچنین ممکن است زمانی که بارداری بیش از ۴۲ هفته طول بکشد، زمانی که زن در بارداری قبلی سزارین داشته باشد، یا زمانی که سن او از یک سن خاص بیشتر باشد، نیاز به توجه ویژه پزشک داشته باشد.
- ۰۴/۰۷/۲۸