سیاتیک چگونه درمان می شود و آیا درمان دارد؟

 

درمان سیاتیک معمولاً شامل تلاش برای کاهش درد و افزایش تحرک است. بسیاری از درمان ها کارهایی هستند که می توانید خودتان انجام دهید.

اگر سیاتیک دارید که از بین نمی رود یا شدیدتر است، چندین گزینه درمانی وجود دارد. اگر مورد شما شدید است یا سایر درمان ها کمکی نمی کند، جراحی ممکن است یک گزینه باشد.

خوددرمانی

بسته به علت، موارد خفیف‌تر سیاتیک معمولاً با خوددرمانی بهتر می‌شوند.

توجه : درد متوسط ​​تا شدید همراه با بی حسی و سوزن سوزن شدن یا ضعف عضلانی همه علائمی هستند که نیاز به مراقبت های پزشکی حرفه ای دارند. شما نباید سعی کنید با آنها خود درمانی کنید.

خوددرمانی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• یخ. کمپرس سرد یا یخ می تواند به کاهش درد و تورم در چند روز اول پس از شروع درد سیاتیک کمک کند. برای این کار می توانید از کیسه یخ یا کیسه ای از سبزیجات یخ زده استفاده کنید (اما همیشه آنها را در یک حوله بپیچید تا از آسیب های ناشی از سرما به پوست خود جلوگیری کنید). هر بار 20 دقیقه سرد و چند بار در روز بمالید.
• حرارت. پس از چند روز اول استفاده از سرما یا یخ، به یک پد گرم کننده یا کمپرس گرم بروید. حرارت را هر بار به مدت 20 دقیقه اعمال کنید. اگر هنوز درد دارید، بین بسته های گرم و سرد تغییر دهید – هر کدام که به بهترین وجه ناراحتی شما را تسکین می دهد.
• داروهای بدون نسخه. داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) معمولاً اولین انتخاب هستند. آنها درد، تورم و التهاب را کاهش می دهند.
• کشش و فعالیت. یادگیری نحوه انجام حرکات کششی مناسب از یک مربی با تجربه کمردرد می تواند کمک بزرگی باشد. آنها همچنین ممکن است به شما کمک کنند تا به سایر تمرینات تقویتی عمومی، تقویت عضلات مرکزی و تمرینات هوازی ادامه دهید.

اگر رویکرد درمانی خودمراقبتی بعد از چند هفته کمکی نکرد، باید با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی صحبت کنید.

درمان های محافظه کارانه

درمان های محافظه کارانه یک قدم بالاتر از خوددرمانی است. اگر خودمراقبتی مفید نبود یا اگر علائم شما به اندازه کافی شدید باشد که نیاز به مراقبت بیشتر داشته باشد، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند این موارد را به عنوان گزینه هایی ارائه دهد.

درمان های محافظه کارانه می تواند شامل درمان های مشابه خودمراقبتی باشد، اما با راهنمایی ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما. آنها همچنین می توانند شامل موارد زیر باشند:

• داروهای تجویزی. داروهای مسکن، شل کننده های عضلانی و سایر داروها ممکن است به علائم سیاتیک کمک کنند. سایر داروها، مانند داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای و داروهای ضد تشنج نیز ممکن است در صورت داشتن درد مزمن یا مبتنی بر عصبی کمک کنند.
• فیزیوتراپی هدف فیزیوتراپی یافتن حرکات ورزشی است که با کاهش فشار روی عصب، سیاتیک را کاهش می دهد. گزینه ها شامل تمرینات کششی یا فعالیت های کم تاثیر مانند پیاده روی، شنا یا ایروبیک در آب است.
• تزریقات نخاعی . تزریقاتی مانند کورتیکواستروئیدها ممکن است تسکین کوتاه مدت (معمولاً تا سه ماه) را فراهم کند. اینها معمولاً شامل بی حسی موضعی می شوند ، بنابراین ناراحتی کمتری وجود دارد. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند بیشتر در مورد این روند به شما بگوید.
• درمان های جایگزین این درمان ها به طور فزاینده ای محبوب هستند و گزینه هایی غیر از درمان های پزشکی استاندارد یا داروها را ارائه می دهند. آنها شامل مراجعه به یک کایروپراکتیک برای تنظیم ستون فقرات، یوگا، طب سوزنی و موارد دیگر هستند. ماساژ درمانی همچنین ممکن است به اسپاسم عضلانی که با سیاتیک رخ می دهد کمک کند. بیوفیدبک همچنین می تواند به شما در مدیریت درد و کاهش استرس کمک کند.

 

کاندیدهای واجد شرایط برای ترمیم پرده بکارت چه کسانی هستند؟

 

 

 

زنانی که از سلامت خوبی برخوردارند و می خواهند پرده بکارت خود را فیکس کنند، کاندیدای ایده آل برای پرده بکارت هستند. در بیشتر موارد، پرده بکارت به دلایل کلی سلامتی نیازی به ترمیم ندارد. بیمارانی که تحت عمل هایمنوپلاستی قرار می گیرند نیز باید انتظارات واقع بینانه ای از آنچه درمان می تواند ارائه دهد داشته باشند.

 

آماده شدن برای ترمیم پرده بکارت

جراح و هماهنگ کننده بیمار شما نحوه آماده شدن برای جراحی ترمیم پرده بکارت، از جمله نحوه آماده شدن برای بهبودی و اقدامات لازم برای آمادگی مناسب برای این عمل را توضیح خواهند داد. قبل از جراحی ترمیم پرده بکارت، باید معاینه زنان نیز انجام شود.

بهبودی پس از ترمیم پرده بکارت

به شما اجازه داده می‌شود همان روزی که درمان می‌کنید به خانه بروید، و در حالی که می‌توانید روز بعد به سر کار بازگردید، توصیه می‌کنیم به آرامی کارها را انجام دهید و به خودتان زمان استراحت بدهید تا بدنتان بتواند بهبود یابد.

پس از جراحی ترمیم پرده بکارت، باید به طور منظم ناحیه را با آب و صابون به آرامی تمیز کنید. تورم و کبودی خفیف به مدت 2 تا 4 هفته رخ می دهد، اما ناراحتی باید کم باشد و باید ظرف یک هفته پس از جراحی از بین برود. برای کمک به هر گونه ناراحتی و جلوگیری از عفونت، نسخه ای برای مسکن ها و آنتی بیوتیک ها به شما داده می شود.

یک هفته پس از جراحی، باید برای از سرگیری ورزش های معمولی آماده باشید. به مدت 4 تا 6 هفته از بلند کردن اجسام سنگین یا تمرینات شدید خودداری کنید.

خطرات و عوارض ترمیم پرده بکارت

خطرات غیر معمول هستند. عفونت، خونریزی، جای زخم، درد در حین مقاربت و تغییر شکل از موارد شناخته شده هستند. همچنین میزان خونریزی در اولین رابطه جنسی پس از جراحی قابل پیش بینی نیست. با این حال، از آنجایی که این خطرات بسیار غیر معمول هستند، اکثر بیماران هرگز با آنها روبرو نمی شوند.

روش های ترمیم پرده بکارت

جراحی ترمیم پرده بکارت معمولا کمتر از یک ساعت طول می کشد و با بی حسی موضعی انجام می شود. در مورد پاره شدن پرده بکارت، جراح شما که متخصص ترمیم پرده بکارت است، از بخیه های خود حل شونده برای دوخت تکه های باقی مانده به یکدیگر استفاده می کند. این به ترمیم پرده بکارت کمک می کند و دوباره با هم رشد می کند.

جراح ورودی واژن را سفت می کند و از مقدار کمی از بافت واژن برای تولید پرده بکارت جدید در زنانی که هیچ اثری از پرده بکارت ندارند یا بدون پرده بکارت متولد شده اند استفاده می کند. این پرده بکارت مصنوعی کاملا شبیه پرده بکارت طبیعی است.

چگونه اسپینا بیفیدا تشخیص داده می شود؟

چگونه اسپینا بیفیدا تشخیص داده می شود؟

آزمایش خون و سونوگرافی در دوران بارداری برای تشخیص اسپینا بیفیدا استفاده می شود.

در طول بارداری، غربالگری سه ماهه دوم بین هفته های 15 تا 18 توصیه می شود. این یک آزمایش خون است که سطح پروتئین های خاصی را در خون شما اندازه گیری می کند. این نتایج آزمایش خون، همراه با برخی عوامل دیگر از جمله سن شما، می تواند برای پیش بینی احتمال ابتلای کودک شما به برخی مشکلات سلامتی، از جمله اسپینا بیفیدا، استفاده شود. علاوه بر این، اسکن مورفولوژی یک سونوگرافی است که بین هفته های 18 تا 20 بارداری توصیه می شود. این کار سلامت کودک شما را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که آیا او تحت تأثیر اسپینا بیفیدا قرار گرفته است یا خیر.

اگر آزمایش‌ها تأیید کند که کودک شما مبتلا به اسپینا بیفیدا است، تیم سلامت شما نتایج شما را با شما و گزینه‌های شما در میان می‌گذارد. پزشک یا مامای شما می تواند شما را به خدمات مشاوره تخصصی ارجاع دهد و اطلاعات و توصیه های مهمی را در اختیار شما قرار دهد.

 

 

اسپینا بیفیدا چگونه درمان و مدیریت می شود؟

هیچ درمانی برای اسپینا بیفیدا وجود ندارد، اما مشکلات سلامتی ناشی از آن را می توان مدیریت کرد. درمان بستگی به شدت آن و تأثیر آن بر کودک شما دارد. پزشکان و متخصصان مراقبت های بهداشتی وابسته با یکدیگر برای درمان علائم کودک شما و کمک به حداکثر رساندن کیفیت زندگی او همکاری می کنند.

انواع درمان عبارتند از:

عمل جراحی

اگر اسپینا بیفیدا شدید در دوران بارداری به اندازه کافی زود تشخیص داده شود، کودک شما می تواند در حالی که هنوز در رحم شما است جراحی شود . این می تواند به کاهش آسیب به نخاع کمک کند. اگر تیم بهداشتی شما توصیه می کند که برای انجام عمل جراحی تا زمان تولد نوزادتان صبر کنید، جراحی معمولاً در 48 تا 72 ساعت اول پس از تولد برنامه ریزی می شود. این ممکن است به کاهش خطر عفونت و آسیب بیشتر نخاع کمک کند.

اگر کودک شما هیدروسفالی (مایع اضافی در اطراف مغز) دارد، ممکن است به جراحی برای وارد کردن لوله باریک معروف به "شنت" برای کاهش فشار مایع روی مغز نیز نیاز داشته باشد.

مدیریت علائم و ناتوانی

پشتیبانی از تحرک

افرادی که مبتلا به اسپینا بیفیدا هستند نیاز به حمایت فردی دارند که بر اساس این که چگونه بدنشان تحت تاثیر قرار می گیرد. انواع متداول کمک ها شامل آتل یا بریس اندام، عصا یا ویلچر برای کمک به راه رفتن یا حرکت است.

فیزیوتراپیست ها و سایر متخصصان حرکت ممکن است پشتیبانی مداوم را برای کمک به حداکثر رساندن حرکت و قدرت ارائه دهند.

پشتیبانی از کنترل ادرار

هدف از درمان کمک به مشکلات ادراری و کمک به پیشگیری از عفونت های دستگاه ادراری و آسیب کلیه است.

یادگیری

پشتیبانی یادگیری شامل مدیریت مشکلات یادگیری و کمک به انجام وظایف جدید و حل مسئله است.

برخی یا همه این متخصصان سلامت ممکن است در مدیریت اسپینا بیفیدا نقش داشته باشند:

• پزشکان متخصص - متخصص مغز و اعصاب ، متخصص اطفال ، جراح ارتوپد یا متخصص اورولوژی
• پرستار - پرستار خودداری
• متخصصان مراقبت های بهداشتی متحد - کاردرمانگران ، فیزیوتراپیست ها، مددکاران اجتماعی

 

روانپزشکان چه شرایطی را درمان می کنند؟

 

روانپزشکان می توانند چندین بیماری را تشخیص داده و درمان کنند، از جمله:

• اختلال مصرف الکل و سایر اختلالات مصرف مواد.
• بیماری آلزایمر .
• اختلالات اضطرابی .
• اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD) .
• اختلال طیف اوتیسم .
• اختلال دوقطبی .
• اختلال بدشکلی بدن .
• افسردگی .
• اختلالات تجزیه ای .
• اختلالات اشتها .
• اختلال قمار .
• نارسایی جنسیتی.
• اختلال احتکار .
• اختلالات خلقی .
• اختلال وسواس اجباری (OCD) .
• اختلال هراس .
• اختلالات شخصیت .
• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) .
• افسردگی پس از زایمان .
• اختلال اسکیزوافکتیو .
• روان‌گسیختگی .
• اختلالات خواب .

روانپزشکان از چه درمان هایی استفاده می کنند؟

روانپزشکان از درمان های مختلفی استفاده و تجویز می کنند، از جمله:

• روان درمانی (گفتار درمانی).
• داروها
• درمان های دیگر، مانند درمان تشنج الکتریکی (ECT) یا تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) .

درمان بیماری های روانی بسیار فردی و منحصر به فرد برای هر فرد است. درمان اغلب شامل ترکیبی از روش های درمانی است.

روان درمانی

روان درمانی که اغلب به اختصار «گفتگودرمانی» یا «درمانی» نامیده می‌شود، درمانی است که شامل صحبت با یک متخصص مراقبت‌های روانی آموزش دیده برای کمک به شناسایی و کار بر روی عواملی است که بر سلامت روان شما تأثیر می‌گذارند یا ممکن است شرایط سلامت روان شما را تحریک کنند.

هدف روان درمانی حذف یا کنترل الگوهای فکری و رفتاری ناتوان کننده یا آزاردهنده است تا بتوانید عملکرد بهتری داشته باشید. روان درمانی بسته به علائم و شرایط شما می تواند کوتاه مدت یا بلند مدت باشد.

انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد، از جمله:

• درمان شناختی رفتاری (CBT) .
• درمان بین فردی (IPT).
• درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی (MBCT).
• رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) .
• درمان حل مسئله (PST).
• روان درمانی.

داروها

روانپزشکان می توانند داروهایی را برای کمک به درمان بیماری های روانی تجویز کنند. این داروها برای تغییر سیگنال های شیمیایی و ارتباطات در مغز شما کار می کنند که می تواند برخی از علائم برخی از بیماری های روانپزشکی را به حداقل برساند.

روانپزشکان اغلب داروها را همراه با روان درمانی تجویز می کنند.

دسته‌هایی از داروهایی که روان‌پزشکان معمولاً تجویز می‌کنند عبارتند از:

• داروهای ضد افسردگی .
• داروهای ضد روان پریشی .
• خواب آور.
• تثبیت کننده های خلق و خو
• داروهای آرام بخش و ضد اضطراب .
• محرک ها
• کتامین.

سایر درمان ها

روانپزشکان گاهی اوقات از درمان های درمانی دیگری برای برخی شرایط روانپزشکی استفاده می کنند، از جمله:

• درمان تشنج الکتریکی (ECT) .
• تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS).
• نور درمانی برای افسردگی فصلی (اختلال عاطفی فصلی [SAD]).

درمان های بسیار کمتر رایج عبارتند از:

• تحریک عصب واگ (VNS) .
• تحریک عمیق مغز (DBS) .

عوارض لابیاپلاستی

 

عوارض لابیاپلاستی چیست؟ آیا راهی برای جلوگیری از عوارض لابیاپلاستی وجود دارد؟ لابیاپلاستی یک روش جراحی است که با کاهش اندازه لبیاهای مینور، ظاهر فرج را بهبود می بخشد. پیش از این، پزشکان تنها بر یک روش جراحی کوچک کردن لابیا تکیه می کردند. با این حال، با پیشرفت فناوری‌ها و تکنیک‌های پزشکی در طول سال‌ها، اکنون می‌توان لابیا را به روش های مختلف درمان کرد تا میزان عارضه بعد از آن را به حداقل رساند.

لابیای بزرگ یا متورم ممکن است هیچ تهدیدی فوری برای سلامت کلی شما ایجاد نکند. با این حال، ادامه تورم یا بزرگ شدن می تواند در فعالیت های روزانه شما اختلال ایجاد کند و در حین انجام فعالیت های فیزیکی یا جنسی باعث ناراحتی و درد شود. در چنین مواردی باید برای درمان و ترمیم لابیای خود به بهترین دکتر زنان مراجعه کنید.

احتمال بروز عوارض بعد از هر عمل جراحی دیگری که شامل بریدگی یا برش است وجود دارد. بیمار ممکن است پس از لابیاپلاستی (جراحی کاهش لابیا) چند عارضه را تجربه کند که می تواند شامل موارد زیر باشد:

خونریزی از محل جراحی

عفونت اطراف زخم

واکنش آلرژیک به بیهوشی

جای زخم در داخل و اطراف محل جراحی

خشکی مزمن

تشکیل لخته خون یا هماتوم

مراقبت مناسب و پیروی از مجموعه دستورالعمل های بعد از عمل که توسط پزشک تجویز می شود بسیار مهم است. پیروی صحیح از دستورات پزشک می تواند به از بین بردن خطرات عوارض شدید مانند لخته شدن خون در رگ ها، عفونت های مکرر واژن یا تجربه جنسی دردناک کمک کند.

 

۵ روش جوانسازی واژن برای افزایش رضایت جنسی

 

 

همانطور که گفته شد، افزایش آگاهی از اندام تناسلی زنان منجر به ظهور علم زیبایی زنان شده است، یک زیرمجموعه نوآورانه از زنان که شامل طیف گسترده ای از روش های زیبایی برای بهبود ظاهر زیبایی ناحیه ولو-واژن ویا بازیابی عملکرد جنسی اندام تناسلی زنانه است.

با هدف افزایش ارضای جنسی، روش های جوانسازی واژن اخیراً شتاب زیادی پیدا کرده است. در نتیجه، زنان بیشتر و بیشتری به دنبال معکوس کردن اثرات فرزندآوری، افزایش سن ویا تغییرات هورمونی و رسیدن به رضایت جنسی هستند. برخی از موثرترین درمان ها و روش های جوانسازی واژن عبارتند از:

1. جوانسازی واژن با لیزر

جوانسازی واژن با لیزر یا سفت کردن واژن یک روش درمانی غیرتهاجمی است که از قدرت لیزر( لیزرهای مبتنی بر فرکانس رادیویی یا لیزر CO2) برای سفت کردن لبیا‌های شل و بهبود بی اختیاری ادرار همراه با خشکی واژن استفاده می‌کند. این درمان باعث تولید کلاژن می شود که منجر به کشسانی بیشتر و روانکاری بهتر واژن می شود. بنابراین، انجام جوانسازی واژن با لیزر می تواند راهی فوری برای افزایش رضایت جنسی شما باشد.

2. بازسازی واژن

بازسازی واژن یک درمان موثر برای زنانی است که به دلیل زایمان و یا افزایش سن، واژن حالتی شل پیدا می کند. این روش شامل ترمیم عضلات خلفی پرینه است که نقش اساسی در بهبود ظاهر زیبایی و عملکرد واژن دارد.

 

3. افزایش نقطه G یا G شات

نقطه G ناحیه ای از واژن است که به دلیل ایجاد ارگاسم شدید پس از تحریک شناخته شده است. تقویت نقطه G یا تزریق G یک درمان غیر جراحی است که برای افزایش لذت جنسی انجام می شود. این روش بافت را در نقطه G سفت می کند و در عین حال حساسیت آن را بهبود می بخشد.

4. O-Shot

O-Shot، یک درمان غیر جراحی است که از توانایی شفابخشی خود بدن برای ترویج جوانسازی واژن و کلیتورال استفاده می کند و منجر به ارگاسم های قوی تر و مکرر می شود. علاوه بر این، این روش همچنین باعث صاف شدن پوست فرج، افزایش روانکاری طبیعی و بهبود بی اختیاری ادرار می شود.

5. لابیاپلاستی

لابیاپلاستی یک جراحی پلاستیک است که شامل تغییر شکل و کوتاه کردن لبیا های واژن است. در این روش، بافت اضافی برداشته می شود. سپس لبه ها با بخیه دوخته می شود. به گفته بهترین متخصصان زنان در تهران ، لابیاپلاستی یکی از محبوب‌ ترین جراحی‌های زیبایی است، زیرا برای زنانی که به دلیل فرزندآوری و یا افزایش سن ظاهر لابیای نامطلوبی دارند که منجر به مشکل در داشتن رابطه جنسی یا مقاربت می‌شود، بسیار موثر است.

بهبودی و نتایج پس از لابیاپلاستی

پس از انجام عمل لابیاپلاستی، اکثر زنان می توانند در عرض یک هفته پس از استراحت به سر کار بازگردند. فعالیت جنسی اغلب می تواند پس از چهار هفته بعد از مشورت با جراح، از سر گرفته شود.

نتایج لابیاپلاستی به طور کلی پس از فروکش کردن تورم قابل مشاهده است. لابیاهای کوچک ‌تر و جوان‌ تر که اثر آن، تا آخر عمر باقی می مانند.

انواع اختلال دوقطبی

از آنجایی که علائم می تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد، اختلال دوقطبی اغلب به انواع مختلفی تقسیم می شود که با الگوی شیدایی و افسردگی مشخص می شود.

اختلال دوقطبی I (شیدایی یا یک قسمت مختلط)

این نوع کلاسیک بیماری شیدایی- افسردگی است که با حداقل یک دوره مانیک یا دوره مختلط مشخص می شود. معمولا – اما نه همیشه – اختلال دوقطبی یک حداقل یک دوره افسردگی را نیز شامل می شود.

اختلال دوقطبی II (هیپومانیا و افسردگی)

در اختلال دوقطبی II، شما دوره های جنون کامل را تجربه نمی کنید. در عوض، این بیماری شامل دوره های هیپومانیا و افسردگی شدید است.

سیکلوتیمیا (هیپومانیا و افسردگی خفیف)

سیکلوتیمیا شکل خفیف‌تری از اختلال دوقطبی است که شامل نوسانات خلقی دوره‌ای است. با این حال، علائم کمتر از شیدایی کامل یا افسردگی است.

نامشخص یا انواع دیگر

اگر علائمی را تجربه می کنید که در دسته دیگری قرار نمی گیرند، یا ناشی از یک بیماری پزشکی دیگر مانند سوء مصرف مواد هستند، پزشک ممکن است اختلال دوقطبی نامشخص را تشخیص دهد.

دوچرخه سواری سریع چیست؟

برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی دچار «دوچرخه‌سواری سریع» می‌شوند که در طی یک دوره 12 ماهه چهار یا بیشتر دوره شیدایی یا افسردگی را تجربه می‌کنند. نوسانات خلقی می تواند خیلی سریع اتفاق بیفتد، مانند ترن هوایی که به طور تصادفی از بالا به پایین حرکت می کند و دوباره طی چند روز یا حتی چند ساعت برمی گردد. دوچرخه‌سواری سریع می‌تواند باعث شود که به طور خطرناکی از کنترل خارج شوید و معمولاً در صورتی رخ می‌دهد که علائم اختلال دوقطبی شما به اندازه کافی درمان نشود.

گرفتن تشخیص دقیق

 

تشخیص دقیق اختلال دوقطبی همیشه آسان نیست. تشخیص نوسانات خلقی اختلال دوقطبی از مشکلات دیگر مانند افسردگی اساسی، ADHD و اختلال شخصیت مرزی دشوار است. برای بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، قبل از اینکه مشکل به درستی شناسایی و درمان شود، نیاز به زمان و بازدیدهای متعدد پزشک است.

تشخیص اختلال دوقطبی حتی برای متخصصان آموزش دیده نیز می تواند مشکل باشد، بنابراین بهتر است به جای یک پزشک خانواده یا نوع دیگری از پزشک، به روانپزشک با تجربه در درمان اختلال دوقطبی مراجعه کنید. یک روانپزشک در زمینه سلامت روان تخصص دارد و به احتمال زیاد در مورد آخرین تحقیقات و گزینه های درمانی اطلاعات دارد.

پرولاپس واژن چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک سابقه پزشکی و جراحی شما را بررسی می کند و یک معاینه فیزیکی کامل می کند. آزمایشات اضافی مانند سونوگرافی یا MRI به ندرت مورد نیاز است. در برخی موارد، پزشک ممکن است آزمایش یورودینامیک را نیز توصیه کند، گروهی از آزمایش‌ها که عملکرد مثانه را ارزیابی می‌کنند.

افتادگی واژن چگونه درمان می شود؟

درمان افتادگی واژن بسته به شدت علائم متفاوت است. بسیاری از موارد نیازی به درمان ندارند. در موارد خفیف، پزشک ممکن است تمرینات کف لگن را برای تقویت عضلات توصیه کند. در موارد متوسط، پزشک ممکن است پساری واژن را برای حمایت از دیواره واژن وارد کند. در شدیدترین موارد، ممکن است از جراحی مانند کولپوسسپنشن ، یک روش جراحی کم تهاجمی، که در آن دیواره واژن به یک رباط پایدار در لگن متصل است، سود ببرید.

مرکز زنان جانز هاپکینز برای سلامت لگن و جراحی ترمیمی

تیم متخصص اوروژنیکولوژیست

تفاوت بین میومکتومی و هیسترکتومی چیست؟

جراحی میومکتومی چیست؟

میومکتومی روشی برای برداشتن فیبروم های رحمی (همچنین به عنوان لیومیوم) از رحم شما است . فیبروم ها توده هایی هستند که از بافت همبند و سلول های ماهیچه ای تشکیل شده اند. آنها می توانند در داخل یا خارج رحم شما ظاهر شوند. آنها تقریباً همیشه سرطانی نیستند (خوش خیم). شما می توانید یک یا چند فیبروم داشته باشید و اندازه آنها می تواند متفاوت باشد. در طول میومکتومی، جراح شما فیبروم ها را برمی دارد اما بافت های رحم را حفظ می کند تا در آینده باردار شوید.

میومکتومی جایگزینی برای هیسترکتومی است که رحم، دهانه رحم و فیبروم شما را از بین می برد.

میومکتومی چه چیزی را درمان می کند؟

اگر فیبروم های رحمی دارید که باعث ایجاد این بیماری می شوند، پزشک شما ممکن است جراحی میومکتومی را توصیه کند:

• درد لگن.
• خونریزی نامنظم یا خونریزی بین پریودها.
• خونریزی شدید قاعدگی.
• ناتوانی در تخلیه کامل مثانه

 

در صورت داشتن فیبروم، گزینه های درمانی من چیست؟

فیبروم رحم بسیار شایع است و برخی از آنها نیازی به درمان ندارند. درمان شما به چند عامل بستگی دارد:

• علائم شما
• اندازه، محل و تعداد فیبروم ها.
• ترجیحات شما (میل به باردار شدن در آینده یا داشتن دوره قاعدگی).

جراحی تنها گزینه درمانی نیست. دارو همچنین ممکن است گزینه ای برای درمان فیبروم رحم باشد. مصرف دارو ممکن است علائم فیبروم را کاهش دهد و اندازه آنها را کوچک کند.  ارائه دهنده شما بهترین گزینه درمانی را بر اساس تاریخچه سلامت و ترجیحات شما توصیه می کند.

 

تفاوت اصلی بین این دو روش این است که میومکتومی فقط فیبروم ها را برداشته و رحم شما را در جای خود باقی می گذارد. دوره قاعدگی شما برمی گردد و می توانید در آینده باردار شوید. هیسترکتومی فیبروم ها و رحم شما را از بین می برد. افرادی که تحت عمل هیسترکتومی قرار می گیرند دیگر نمی توانند باردار شوند و دوره قاعدگی خود را نخواهند داشت.

زیبایی شناسی تناسلی

دلایل انجام عمل زیبایی اندام تناسلی

زنان معمولاً به دلایلی که در بدو تولد، زایمان و افزایش سن آشکار می شود، مشکلاتی را در دستگاه تناسلی خود تجربه می کنند. این مشکلات می تواند بر زندگی جنسی زنان و شریک زندگی آنها تأثیر منفی بگذارد. در حالی که این موضوع به عنوان یک موضوع تابو در نظر گرفته می شود، به خوبی شناخته شده است که تغییرات عمده ای را می توان با مداخلات جراحی بسیار کوچک به دست آورد. برای اصلاح مشکلاتی مانند نقص، عدم تقارن و افتادگی لب های واژن می توان عمل هایی را انجام داد.

روش های جراحی

عملیات زیبایی ناحیه تناسلی را می توان به صورت جداگانه یا پشت سر هم انجام داد.

تزریق چربی:  ناحیه تناسلی بافت چربی را از دست می دهد و لب های بیرونی واژن پس از کاهش شدید وزن، اثرات گرانش و افزایش سن، نازک و آویزان می شوند. چربی گرفته شده از سایر قسمت های بدن بیمار تصفیه می شود و سپس به هر دو ناحیه شرمگاهی و لب های بیرونی واژن تزریق می شود و ظاهری پر و جوان ایجاد می کند.

لابیاپلاستی:  این یک روش جراحی برای کوچک کردن لب های داخلی به دلیل تفاوت در شکل، اندازه و ظاهر ناحیه تناسلی خارجی است. در حالی که اندازه لابیاهای یک فرد عادی 1.5 سانتی متر است، بیمارانی که لابیاپلاستی را انتخاب می کنند تقریباً 4 سانتی متر است. اندام‌های حسی در طول عمل محافظت می‌شوند تا به ظاهر مطلوب برسند.

واژینوپلاستی:  این یک روش جراحی است که برای اصلاح افزایش کشسانی دیواره های خارجی واژن ناشی از بارداری و زایمان استفاده می شود. این مشکل را می توان با باریک کردن واژن با یک عمل جراحی ساده برطرف کرد.

بازسازی پرده بکارت:  پرده بکارت را می توان با بخیه ترمیم کرد، اما موفقیت این روش بستگی به زمان وقوع پارگی و نحوه پاسخ بافت به درمان دارد. هدف اصلی این روش بازیابی ساختار آناتومیک سابق پرده بکارت و اطمینان از خونریزی در اولین مرحله دخول جنسی پس از عمل است.

نوع بیهوشی و طول عمل

این یک مداخله جراحی ظریف است که باید در اتاق عمل انجام شود. می توان آن را تحت بیهوشی عمومی یا موضعی یا تحت آرامبخشی انجام داد. عمل زیبایی تناسلی بسته به روش و روش بین 1 تا 2 ساعت طول می کشد.

دوره ریکاوری

بیشتر عمل های زیبایی ناحیه تناسلی دردناک نیستند و مواردی از دردی که رخ می دهد را می توان به راحتی با مسکن ها کنترل کرد. اکثر بیماران می توانند در همان روز به خانه برگردند.