سایت مطالب روز پزشکی

این سایت مطالب پزشکی به دوستان ارایه می شود

سایت مطالب روز پزشکی

این سایت مطالب پزشکی به دوستان ارایه می شود

سایتی برای ارتقای دانش پزشکی

  • ۰
  • ۰

 

بله، HPV و سرطان با هم مرتبط هستند. برخی از انواع ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) می‌توانند منجر به سرطان شوند. اما ابتلا به HPV به این معنی نیست که قطعاً به سرطان مبتلا خواهید شد.

HPV یک عفونت مقاربتی بسیار شایع است - تقریباً هر کسی که رابطه جنسی داشته باشد در مقطعی از زندگی خود به HPV مبتلا می‌شود. اغلب اوقات، HPV ظرف ۲ سال خود به خود از بین می‌رود و مشکلات جدی ایجاد نمی‌کند. اما گاهی اوقات HPV می‌تواند منجر به موارد زیر شود:

  • سرطان مقعد (سرطان مقعد )

  • سرطان دهانه رحم

  • سرطان اوروفارنکس (سرطان دهان یا گلو)

  • سرطان آلت تناسلی (سرطان آلت تناسلی )

  • سرطان واژن (سرطان واژن )

  • سرطان فرج (سرطان فرج )

راه‌هایی برای کاهش احتمال ابتلا به انواع سرطان‌زای HPV وجود دارد. دریافت واکسن HPV و رعایت رابطه جنسی ایمن‌تر (استفاده از کاندوم و محافظ دهانی در هر بار رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی) می‌تواند به پیشگیری از این نوع سرطان کمک کند. .

چگونه HPV به سرطان تبدیل می‌شود؟

بیش از ۲۰۰ نوع HPV وجود دارد و بسیاری از آنها کاملاً بی‌ضرر هستند و خود به خود از بین می‌روند. اما ۱۳ نوع HPV می‌توانند منجر به سرطان دهانه رحم شوند و ۱ نوع از این انواع نیز می‌تواند منجر به سرطان گلو، مقعد، فرج، واژن و آلت تناسلی شود. انواع HPV که می‌توانند باعث سرطان شوند، HPV پرخطر نامیده می‌شوند. (انواع دیگر HPV می‌توانند باعث زگیل شوند، مانند زگیل تناسلی . این انواع HPV کم‌خطر نامیده می‌شوند و منجر به سرطان نمی‌شوند.)

بیشتر افراد مبتلا به HPV از ابتلای خود به آن بی‌اطلاع هستند، زیرا معمولاً هیچ علامتی ندارد.

اغلب اوقات، سیستم ایمنی بدن شما به طور طبیعی عفونت HPV را ظرف ۲ سال از بدن شما پاک می‌کند. اما گاهی اوقات سیستم ایمنی بدن شما نمی‌تواند با HPV پرخطر مبارزه کند و عفونت در بدن شما باقی می‌ماند.

وقتی HPV پرخطر از بین نرود، می‌تواند سلول‌های دهانه رحم، دهان و گلو، مقعد، آلت تناسلی مردانه، فرج یا واژن را آلوده کند. عفونت‌های HPV سلول‌های طبیعی را به سلول‌های غیرطبیعی تبدیل می‌کنند - که سلول‌های پیش‌سرطانی نامیده می‌شوند. اگر این سلول‌های پیش‌سرطانی را از بین نبرید، می‌توانند به رشد خود ادامه دهند و به سرطان تبدیل شوند. دو نوع شایع سرطان ناشی از HPV، سرطان دهانه رحم و سرطان دهان هستند. انواع دیگر سرطان‌های مرتبط با HPV بسیار کمتر رایج هستند.

آیا من در معرض خطر ابتلا به سرطان‌های مرتبط با HPV هستم؟

HPV یک عفونت مقاربتی بسیار شایع است - به راحتی در طول فعالیت جنسی از یک نفر به نفر دیگر منتقل می‌شود. بنابراین هر کسی که تا به حال با شخص دیگری تماس جنسی داشته باشد (مانند تقریباً کل جمعیت بزرگسال) در معرض خطر ابتلا به HPV و سرطان‌های مرتبط با HPV است.

شما می‌توانید زمانی که فرج ، واژن ، دهانه رحم ، آلت تناسلی ، مقعد یا دهان شما با اندام تناسلی شخص دیگری تماس پیدا می‌کند - معمولاً در طول رابطه جنسی - به HPV مبتلا شوید. HPV از طریق تماس پوست به پوست منتقل می‌شود. این بدان معناست که حتی اگر هیچ کس ارضا نشود و حتی اگر آلت تناسلی وارد واژن/مقعد/دهان نشود، می‌تواند منتقل شود.

ابتلا به HPV به این معنی نیست که شما به سرطان مبتلا خواهید شد. اکثر عفونت‌های HPV به خودی خود از بین می‌روند و هیچ آسیبی ایجاد نمی‌کنند. اما هنوز هم ایده خوبی است که با انجام اقداماتی برای پیشگیری از HPV، تا حد امکان از سلامت خود محافظت کنید.

  • طاهره فروغی
  • ۰
  • ۰

عوارض جانبی جراحی چیست؟

احتمالاً با اصطلاح «عوارض جانبی» در رابطه با داروها آشنا هستید. در حالی که اکثر مردم با داروها ارتباط منفی دارند، عوارض جانبی ذاتاً مضر یا خطرناک نیستند. عوارض جانبی عموماً نامطلوب هستند، اگرچه گاهی اوقات خنثی، اما اثرات یک دارو یا درمان پزشکی هستند. آنها می‌توانند به دلیل یک بیماری قبلی یا در واکنش به مصرف داروی دیگر ایجاد شوند. 

عوارض جانبی جراحی صرفاً نشانه‌هایی هستند که نشان می‌دهند بدن شما به طور طبیعی و مورد انتظار در حال بهبودی یا واکنش به جراحی است. به عنوان مثال، ما کبودی بعد از جراحی را به عنوان یک خطر طبقه‌بندی نمی‌کنیم؛ این صرفاً یک عارضه جانبی ناشی از انجام جراحی و دستکاری بافت‌ها و پوست است. 

از سوی دیگر، خطرات جراحی معمولاً عوارض جانبی جدی‌تری هستند که ممکن است در طول عمل یا دوره بهبودی رخ دهند. تشخیص تفاوت بین یک عارضه جانبی طبیعی و چیزی جدی‌تر بسیار مهم است تا در صورت وجود هرگونه نگرانی، بتوانید با جراح پلاستیک خود تماس بگیرید.

با توجه به این نکته، بیایید در مورد عوارض جانبی لابیاپلاستی صحبت کنیم: تمام کارهایی که بدن شما پس از این عمل انجام می‌دهد (یا ممکن است انجام دهد)، آنچه طبیعی است و آنچه باعث نگرانی می‌شود، و در نهایت، در مورد اینکه چگونه مزایای لابیاپلاستی بیش از عوارض جانبی آن است، بحث خواهیم کرد.

عوارض جانبی احتمالی لابیاپلاستی چیست؟

لابیاپلاستی یک عمل زیبایی است که با هدف ایجاد لابیاهای کوچک یکنواخت‌تر، از نظر زیبایی‌شناسی مطلوب‌تر و با عملکرد راحت‌تر انجام می‌شود. خود این عمل نیاز به یک جراح ماهر و دانش کافی از پیچیدگی‌های آناتومی دستگاه تناسلی زنان دارد، به همین دلیل انتخاب یک جراح پلاستیک باتجربه برای لابیاپلاستی بسیار مهم است. 

جراحی انتخابی در چنین مکان حساسی دلهره‌آور به نظر می‌رسد - اما لابیاپلاستی هیچ خطری بیشتر از سایر روش‌های جراحی ندارد و دوره بهبودی آن بسیار قابل کنترل است. عوارض جانبی این روش قابل انتظار است، اما ما آنها را در زیر شرح خواهیم داد تا بدانید چه انتظاری باید داشته باشید.

کبودی بعد از جراحی

کبودی‌های بعد از عمل جراحی بخشی کاملاً طبیعی از روند بهبودی هستند. کبودی یا کوفتگی زمانی رخ می‌دهد که خون ناشی از پارگی مویرگ‌ها در زیر پوست گیر می‌افتد و منجر به ایجاد لکه‌های بنفش، قرمز یا زرد می‌شود. کبودی بعد از عمل جراحی به این معنی نیست که جراح به شما آسیب رسانده است. این صرفاً یک عارضه جانبی آسیب جراحی به ناحیه آسیب دیده است، زیرا بافت‌ها و خونرسانی در طول عمل مختل می‌شوند.

کبودی بعد از لابیاپلاستی معمولاً بسیار جزئی است و به راحتی با کمپرس سرد درمان می‌شود. اگر کبودی دارید، احتمالاً در ابتدا قرمز به نظر می‌رسند و سپس به آرامی تیره‌تر می‌شوند و با بهبودی، حدود دو تا چهار هفته بعد، ناپدید می‌شوند. 

اگر کبودی ادامه پیدا کرد یا کبودی‌های شما بسیار بزرگتر و شدیدتر از حالت عادی بود، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید. 

تورم

تورم احتمالاً یک عارضه جانبی چالش برانگیزتر پس از لابیاپلاستی خواهد بود، اما جای نگرانی نیست زیرا بخشی کاملاً طبیعی از روند بهبودی است. در تلاش برای بهبودی خود پس از جراحی یا آسیب، بدن ناحیه آسیب دیده را با گلبول‌های سفید و پروتئین‌ها پر می‌کند تا بافت‌ها را ترمیم کرده و با عفونت‌ها مبارزه کند، که باعث می‌شود ناحیه با مایع اضافی متورم به نظر برسد. 

تورم معمولاً بلافاصله پس از جراحی شروع می‌شود و حدود روز دوم پس از عمل به اوج خود می‌رسد. نیروی جاذبه در تورم نقش دارد، بنابراین بالا نگه داشتن لگن می‌تواند به کاهش آن کمک کند. کمپرس سرد در چند روز اول نیز به کاهش شدت و مدت تورم شما کمک می‌کند. 

درد و ناراحتی

جراح شما تمام تلاش خود را می‌کند تا در طول و بعد از عمل جراحی تا حد امکان شما را راحت نگه دارد، اما ناراحتی و کمی درد از عوارض جانبی رایج هستند. لابیاپلاستی تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود، بنابراین در طول عمل خواب خواهید بود و هیچ دردی احساس نخواهید کرد. با این حال، پس از جراحی، به احتمال زیاد در محل جراحی خود کمی ناراحتی را تجربه خواهید کرد. 

این امر عمدتاً به این دلیل است که در طول عمل جراحی، پوست و بافت‌ها بریده، دستکاری، جابجا و بخیه می‌شوند - این امر باعث ایجاد برخی آسیب‌ها می‌شود. برخی از بیماران همچنین به عنوان عارضه جانبی برخی از داروهای مورد استفاده در بیهوشی، احساس درد یا خستگی می‌کنند. 

با این حال، لابیاپلاستی در واقع یکی از راحت‌ترین فرآیندهای بهبودی محسوب می‌شود، به خصوص هنگامی که توسط دکتر گری آلتر با استفاده از تکنیک گوه مرکزی مخصوص او انجام شود، که منجر به ایجاد جای زخم‌های کوچک‌تر و نرم‌تر نسبت به روش‌های جایگزین می‌شود. درد معمولاً آنقدر کم است که اکثر بیماران می‌توانند با استفاده از داروهای بدون نسخه برای چند روز از آن خلاص شوند. در صورت نیاز، داروهای مسکن تجویزی نیز در دسترس است.

خارش محل برش

این یک حقیقت تأسف‌بار است: احتمالاً لب‌های واژن شما تا مدتی که بهبود می‌یابند، خارش خواهند داشت. خارش به دلیل واکنش‌های مکانیکی و شیمیایی است، زیرا سلول‌ها بافت‌ها را بازسازی می‌کنند و آسیب‌ها را ترمیم می‌کنند - این ناامیدکننده است، اما نشانه‌ای است که بدن شما کار خود را انجام می‌دهد.

ناگفته نماند، اما محل برش‌ها یا بخیه‌های خود را نخارانید. حتی اگر جراح شما از بخیه‌های جذبی استفاده کند، خاراندن محل جراحی می‌تواند باعث آسیب و عفونت شود و نتایج نهایی شما را تهدید کند. کمپرس سرد می‌تواند به کاهش برخی ناراحتی‌ها کمک کند و خارش معمولاً فقط حدود یک هفته طول می‌کشد.

  • طاهره فروغی
  • ۰
  • ۰

لابیاپلاستی چیست؟

عمل لابیاپلاستی یا کاهش لابیاپلاستی مینور، برای کاهش اندازه لابیا مینور یا لب‌های داخلی دهانه واژن انجام می‌شود. این عمل جراحی گاهی اوقات با لابیا ماژورپلاستی اشتباه گرفته می‌شود، که در آن پوست و چربی اضافی لابیا ماژور (لب‌های بیرونی) یا چین‌های بیرونی دهانه واژن کاهش می‌یابد.

لابیاپلاستی همچنین با کوچک کردن کلیتوریس هود، که نوع دیگری از جوانسازی واژن است، متفاوت است.

وقتی زنی لابیاهای بزرگ یا نامتقارن (لابیای داخلی) دارد، بافت اضافی لابیا گاهی اوقات می‌تواند باعث ناراحتی، درد، ساییدگی و خودآگاهی شود.

برخی از زنان حتی با عفونت‌های دستگاه ادراری مواجه می‌شوند. با این حال، اگر لابیاهای شما بزرگ شده (هیپرتروفی لابیا) هستند و تحت عمل لابیاپلاستی قرار می‌گیرند، این مشکلات به سرعت قابل اصلاح هستند.

چه زمانی پس از جراحی لابیاپلاستی نتایج را مشاهده خواهم کرد؟

با لابیاپلاستی، لابیاهای کوچک کوتاه‌تر و از نظر اندازه کوچک‌تر می‌شوند و این نتایج بلافاصله آشکار خواهند شد. نکته منفی این است که تورم لابیاپلاستی ممکن است نتایج یا ظاهر دستگاه تناسلی شما را برای چند هفته پنهان کند.

با این حال، طی چهار تا شش هفته، اکثر بیماران قادر خواهند بود تغییرات قابل توجهی را به وضوح در لابیاهای کوچک زیبایی خود مشاهده کنند، و از بخش عمده‌ای از عمل جراحی پلاستیک خود بهبود یافته و می‌توانند به فعالیت‌های عادی خود بازگردند.

بهبودی پس از لابیاپلاستی

بلافاصله پس از جراحی لابیا، باید احساس نسبتاً خوبی داشته باشید زیرا محلول بی‌حسی که به صورت موضعی در اطراف لابیا استفاده می‌شود، هنوز هم مؤثر خواهد بود. با این حال، پس از از بین رفتن این اثر، ممکن است کمی ناراحتی و درد ایجاد شود.

بنابراین، اکثر جراحان پلاستیک توصیه می‌کنند که این زمان را با مصرف برخی داروهای مسکن پس از ترک مرکز جراحی و رفتن به خانه، همزمان کنید. به این ترتیب، در طول شب اول اقامت در خانه و پس از آن، ناراحتی جسمی نخواهید داشت.

اکثر بیماران فقط برای چند روز نیاز به استفاده از داروهای مسکن دارند تا احساس راحتی بیشتری داشته باشند.

سایر خطرات لابیاپلاستی یا علائم بهبودی لابیاپلاستی عبارتند از:

  • کبودی
  • تورم
  • خارش
  • تغییرات در حس (معمولاً موقتی)

شما دستورالعمل‌هایی در مورد نحوه مراقبت از خود در طول دوره نقاهت دریافت خواهید کرد. هر جراح پلاستیک دستورالعمل‌های متفاوتی ارائه می‌دهد، بنابراین حتماً فقط دستورالعمل‌های جراح خود را دنبال کنید.

حمام کردن

حمام کردن معمولاً بلافاصله پس از لابیاپلاستی اشکالی ندارد. با این حال، اکثر جراحان لابیاپلاستی به شما می‌گویند که از صابون مستقیماً روی ناحیه جراحی استفاده نکنید.

اگر دوش می‌گیرید، کافی است اجازه دهید آب ولرم به آرامی روی ناحیه درمان جاری شود. همچنین می‌توانید از یک بطری آب‌پاش برای پاشیدن آرام آب در اطراف ناحیه استفاده کنید. تمیز و بدون تحریک نگه داشتن دهانه واژن بسیار مهم است.

مطمئن شوید که ناحیه را نمالید یا نمالید. به همین ترتیب، بعد از حمام، خیلی آرام چین‌های پوست خود را خشک کنید.

ادرار و حرکات روده

استفاده از دستشویی بعد از جراحی لابیاپلاستی بسیار شبیه به استفاده از دستشویی بعد از زایمان طبیعی است. مهم است که همیشه ملایم و بسیار بهداشتی باشید.

بعد از عمل جراحی، به طور عادی ادرار کنید. حرکات روده نیز باید طبیعی باشد، اما مهم است که زور نزنید و برای برخی از خانم‌ها، این ممکن است منجر به یبوست شود. اگر با این مشکل مواجه شدید، حتماً سریعاً به آن رسیدگی کنید.

برخی از زنان با مصرف مکمل‌های فیبر، یبوست را به طور پیشگیرانه درمان می‌کنند. ما همچنین نوشیدن مقدار زیادی آب و داشتن یک رژیم غذایی متعادل و سرشار از فیبر را توصیه می‌کنیم.

بازگشت به فعالیت‌های عادی

بعد از چهار تا شش هفته، اکثر بیماران می‌توانند به فعالیت‌های منظم خود، از جمله ورزش، استفاده از تامپون و رابطه جنسی، بازگردند. با این حال، پیروی از دستورالعمل‌های بدن بسیار مهم است.

برای مثال، اگر چهار هفته پیش لابیاپلاستی انجام داده‌اید و پزشکتان به شما اجازه رابطه جنسی داده است، اما احساس آمادگی نمی‌کنید، مطمئناً اشکالی ندارد که یک یا دو هفته بیشتر صبر کنید. هر چه بیشتر ناحیه تحت درمان خود را نوازش کنید، لابیای داخلی شما بهتر بهبود می‌یابد.

مهم‌تر از همه، باید مراقب باشید که از اصطکاک بیش از حد در ناحیه مورد نظر خودداری کنید زیرا این امر می‌تواند زخم را تحریک کند. حتی ممکن است برش‌ها را تحریک کرده و در واقع محل برش را باز کند. این می‌تواند منجر به عفونت شود که می‌تواند برای سلامتی شما خطرناک باشد و حتی ممکن است نتایج شما را به خطر بیندازد.

سوالات متداول در مورد نتایج و بهبودی لابیاپلاستی

چه زمانی نتایج لابیاپلاستی بدون جراحی را خواهم دید؟

بسته به تکنیک غیرجراحی مورد استفاده برای لابیاپلاستی، نتایج معمولاً طی چند هفته تا چند ماه مشاهده می‌شوند.

با جراح خود در مورد زمان مشاهده نتایج و تکنیک‌های جراحی که استفاده خواهند کرد، صحبت کنید.

آیا لابیاپلاستی بر لذت جنسی تأثیر می‌گذارد؟

بسیاری از بیماران پس از برداشتن بافت اضافی، نگران رابطه جنسی پس از لابیاپلاستی هستند.

با این حال، برای اکثر بیماران، عدم رضایت از صمیمیت جنسی یکی از دلایل اصلی برای انجام لابیاپلاستی در وهله اول است. بنابراین، آنها متوجه می‌شوند که زندگی جنسی آنها پس از جراحی بهبود می‌یابد.

تنها ایراد این روش، احتمال از دست دادن حس در لابیاها پس از جراحی است. با این حال، این حالت معمولاً بسیار نادر و/یا کوتاه مدت است و شما باید حس طبیعی لابیاها را از سر بگیرید.

چه زمانی می‌توانم پانسمان جراحی خود را بعد از عمل جراحی بردارم؟

زمان برداشتن پانسمان‌های جراحی پس از لابیاپلاستی بسته به دستورالعمل جراح شما متفاوت است. معمولاً این زمان چند روز تا یک هفته پس از جراحی است، اما همیشه دستورالعمل‌های جراح خود را دقیقاً دنبال کنید.

آیا لابیاپلاستی جای زخم باقی می‌گذارد؟

زنانی که لابیاپلاستی را در نظر دارند، می‌توانند با دانستن اینکه برش‌ها معمولاً کوچک هستند، خیالشان راحت باشد، زیرا به دلیل بافت نازک لابیا و خون‌رسانی خوب، جای زخم‌های لابیاپلاستی به خوبی پنهان می‌شوند و جای زخم‌های غیرمنتظره به حداقل می‌رسد.

چه نوع بیهوشی برای لابیاپلاستی استفاده می‌شود؟

لابیاپلاستی را می‌توان تحت بی‌حسی موضعی با آرام‌بخش یا بیهوشی عمومی انجام داد، که بستگی به وسعت عمل و ترجیح بیمار دارد.

از چه تکنیک‌هایی برای لابیاپلاستی می‌توان استفاده کرد؟

روش‌های لابیاپلاستی شامل بریدن بافت اضافی (لابیاپلاستی با روش تریم)، ​​تغییر شکل لابیا مینور (لابیاپلاستی با روش وج) یا ترکیبی از هر دو تکنیک برای دستیابی به نتایج زیبایی‌شناختی و عملکردی مطلوب است.

  • طاهره فروغی
  • ۰
  • ۰

ر اوایل بارداری، تشخیص بیماری با بیماری‌های زمینه‌ای که ممکن است در طول نه ماه آینده نگران‌کننده باشند، غیرمعمول نیست. 

در حالی که دیابت و فشار خون بالا از نگرانی‌های رایجی هستند که در دوران بارداری تشخیص می‌دهیم، ۱ تا ۱۰ درصد از مادران باردار در طول سونوگرافی قبل از تولد، فیبروم رحمی - رشد بافت غیرطبیعی اما غیرسرطانی در داخل رحم - را نشان می‌دهند. برای برخی، این یک یافته جدید است، اما بسیاری از زنان از قبل می‌دانند که آنها را دارند.

فیبروم رحم شایع است. تا سن ۳۵ سالگی، ۴۰ تا ۶۰ درصد از زنان به این توده‌ها مبتلا می‌شوند که می‌تواند باعث بزرگی شکم و  قاعدگی‌های سنگین یا دردناک شود . 

با این حال، تشخیص می‌تواند برای برخی از بیماران نگران‌کننده باشد.  من بافت عجیبی در نزدیکی جنینم در حال رشد دارم؟ این برای بارداری من چه معنایی دارد؟  

اگرچه تحقیقات زیادی در مورد فیبروم‌ها در بیماران غیرباردار انجام شده است، اما داده‌ها در مورد چگونگی تأثیر فیبروم‌ها بر بارداری محدود است. خوشبختانه، ما می‌دانیم که اکثر بیماران مبتلا به فیبروم، بارداری و زایمان بدون حادثه‌ای خواهند داشت.  

داشتن چند فیبروم کوچک به ندرت جای نگرانی دارد. با این حال، بسته به محل فیبروم‌ها، تعداد آنها و اینکه آیا بزرگ هستند یا خیر - فیبروم‌ها می‌توانند از اندازه یک سکه تا یک توپ بسکتبال متغیر باشند - ما موارد خاصی را که می‌توانند در دوران بارداری مشکلاتی ایجاد کنند، بررسی خواهیم کرد.

خطرات فیبروم در دوران بارداری برای مادر و نوزاد

به طور کلی، فیبروم‌ها خطر کمی برای جنین در حال رشد دارند. اگر فیبروم‌های بزرگ یا متعددی دارید، ما به دقت چند نگرانی احتمالی را بررسی خواهیم کرد:

فیبروم رحمی که در سونوگرافی دیده شده است
فیبروم‌های رحمی اغلب در طول سونوگرافی کشف می‌شوند.
  • جفت غیرطبیعی: فیبروم‌ها با جفت سرراهی (لانه گزینی جفت روی دهانه رحم) و جدا شدن زودرس جفت (جدا شدن زودرس جفت از رحم) مرتبط بوده‌اند. پزشک شما می‌تواند از تصویربرداری سونوگرافی برای بررسی جفت در دوران بارداری استفاده کند.
  • محدودیت رشد جنین (FGR): در دوران بارداری، خون‌رسانی برای حمایت از رشد نوزاد افزایش می‌یابد. فیبروم‌ها نیز به مقدار زیادی خون نیاز دارند، بنابراین رقابت ممکن است رشد نوزاد را محدود کند. نوزادان مبتلا به FGR برای وزن تخمینی جنین و ارتفاع رحم (اندازه‌گیری شده توسط سونوگرافی) زیر صدک دهم هستند.
  • رشد فیبروم: حدود دو سوم فیبروم‌ها در دوران بارداری بزرگ یا کوچک می‌شوند. متخصص زنان و زایمان شما ممکن است از سونوگرافی برای نظارت بر تغییرات اندازه فیبروم و ارزیابی رشد جنین استفاده کند. اگر فیبروم خون‌رسانی کمی داشته باشد، ممکن است تحلیل برود که می‌تواند ناراحتی زیادی برای شما ایجاد کند اما به جنین آسیبی نمی‌رساند. پزشک شما ممکن است توصیه کند که به طور موقت یک دوره کوتاه از داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID) ایندومتاسین را قبل از هفته ۳۲ بارداری مصرف کنید. قبل از مصرف داروهای ضدالتهاب در دوران بارداری با پزشک مشورت کنید، زیرا ما معمولاً این نوع دارو را در دوران بارداری توصیه نمی‌کنیم.
  • وضعیت نامناسب جنین: اگر فیبروم‌ها فضای رحم را محدود کنند، ممکن است جنین به جای سر به پایین، در وضعیت بریچ قرار گیرد - یعنی به جای سر به پایین، از پایین به پایین قرار گیرد. با استفاده از سونوگرافی و معاینه فیزیکی، وضعیت جنین با نزدیک شدن به تاریخ زایمان بررسی می‌شود. اگر سر جنین به پایین نباشد، پزشک ممکن است سزارین را توصیه کند .
  • زایمان زودرس: داشتن فیبروم‌های متعدد یا بزرگ ممکن است منجر به انقباضات زودرس (بسیاری از زنانی که دژنراسیون فیبروم را تجربه می‌کنند، انقباضات نیز خواهند داشت) یا پارگی غشاها (هنگامی که کیسه آب شما قبل از ۳۷ هفته پاره می‌شود) شود. اگر فکر می‌کنید ممکن است دچار نشت مایع یا زایمان زودرس شوید، فوراً با متخصص زنان و زایمان خود تماس بگیرید.
  • طاهره فروغی
  • ۰
  • ۰

 

جراحی زیبایی زنان می‌تواند مزایای متعددی را برای زنانی که به دنبال بهبود نواحی تناسلی خود هستند، ارائه دهد. مهمترین مزیت آن، بهبود عزت نفس و اعتماد به نفس است. زنانی که تحت این عمل‌ها قرار می‌گیرند، اغلب گزارش می‌دهند که در محیط‌های جنسی احساس راحتی و اعتماد به نفس بیشتری دارند. مزیت دیگر، بهبود عملکرد جنسی است. روش‌هایی مانند واژینوپلاستی می‌توانند سفتی عضلات واژن را بهبود بخشند و منجر به افزایش رضایت جنسی برای هر دو طرف شوند. در نهایت، جراحی زیبایی زنان همچنین می‌تواند با پرداختن به مسائلی مانند ناراحتی یا درد در هنگام مقاربت، کیفیت کلی زندگی زنان را بهبود بخشد، که می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر سلامت روانی و عاطفی زن داشته باشد.

همچنین بخوانید:  جراحی زیبایی زنان: پرطرفدارترین شاخه پزشکی زیبایی در دوران اخیر

ایمنی و خطرات جراحی زیبایی زنان

مانند هر عمل جراحی، جراحی زیبایی زنان نیز خطراتی را به همراه دارد. انتخاب یک جراح واجد شرایط و باتجربه برای انجام این عمل جهت به حداقل رساندن این خطرات بسیار مهم است. برخی از خطرات احتمالی مرتبط با این عمل‌ها شامل خونریزی، عفونت، جای زخم و آسیب عصبی است. با این حال، با ارزیابی مناسب قبل از عمل، تکنیک جراحی دقیق و مراقبت‌های پس از عمل، می‌توان خطرات را به حداقل رساند. در مجموع، جراحی زیبایی زنان روشی ایمن و مؤثر برای بهبود نواحی تناسلی زنان و بهبود کیفیت کلی زندگی آنهاست.

انتخاب متخصص زنان و زایمان زیبایی مناسب

انتخاب متخصص زنان و زایمان زیبایی مناسب برای موفقیت عمل و رضایت کلی بیمار بسیار مهم است. هنگام انتخاب جراح، تحقیق در مورد اعتبارنامه، تجربه و نظرات بیماران ضروری است. جراح باید در تخصص خود دارای گواهینامه بورد تخصصی باشد و آموزش و تجربه گسترده ای در زمینه جراحی های زیبایی زنان داشته باشد .

علاوه بر این، جراح باید درک کاملی از اهداف و انتظارات بیمار داشته باشد و بتواند خطرات و مزایای عمل را به طور مؤثر بیان کند. انتخاب متخصص زنان و زایمان زیبایی مناسب می‌تواند تضمین کند که بیمار به نتایج مطلوب دست می‌یابد و در طول فرآیند، تجربه مثبتی خواهد داشت.

چه زمانی به متخصص زنان و زایمان زیبایی مراجعه کنیم؟

مشاوره با متخصص زنان و زایمان یک تصمیم شخصی است و بر اساس نیازها و نگرانی‌های فرد گرفته می‌شود. به طور کلی، زنان در صورت احساس ناراحتی یا درد جسمی در نواحی تناسلی خود، نگرانی در مورد ظاهر دستگاه تناسلی خود یا تمایل به افزایش عملکرد یا اعتماد به نفس جنسی، می‌توانند با یک متخصص زنان و زایمان مشورت کنند.

همچنین بخوانید:  روند رو به رشد جراحی زیبایی زنان: زنان از انتخاب‌های زیبایی استقبال می‌کنند

برخی از دلایل خاص که چرا زنان ممکن است با متخصص زنان و زایمان مشورت کنند عبارتند از:

  1. لابیاهای کوچک بزرگ یا نامتقارن که باعث ناراحتی جسمی می‌شوند یا بر اعتماد به نفس تأثیر می‌گذارند.
  2. شلی یا افتادگی واژن که می‌تواند ناشی از افزایش سن، زایمان یا تغییرات هورمونی باشد.
  3. آتروفی یا خشکی واژن، که می‌تواند باعث ناراحتی یا درد در طول رابطه جنسی شود.
  4. بی‌اختیاری یا نشت ادرار، که می‌تواند ناشی از ضعف عضلات لگن باشد.
  5. فقدان حس یا لذت جنسی در طول رابطه جنسی.

به طور کلی، اگر در مورد سلامت ناحیه تناسلی خود نگرانی یا سوالی دارید یا اگر علاقه‌مند به بررسی گزینه‌های موجود برای بهبود کیفیت زندگی خود هستید، توصیه می‌شود با یک متخصص زنان و زایمان مشورت کنید. یک متخصص زنان و زایمان واجد شرایط می‌تواند نیازهای خاص شما را ارزیابی کرده و مناسب‌ترین گزینه‌های درمانی را برای شما توصیه کند.

با روش‌های زیبایی زنان ما، خود را دوباره کشف کنید

روش‌های زیبایی زنان ما به گونه‌ای طراحی شده‌اند که با بهبود ظاهر و عملکرد نواحی خصوصی بدن، به زنان کمک کنند تا خود را دوباره کشف کنند. چه در طول رابطه جنسی احساس ناراحتی یا ناراحتی فیزیکی داشته باشید، چه در مورد ظاهر اندام تناسلی خود نگران باشید، یا صرفاً بخواهید اعتماد به نفس و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشید، ما طیف وسیعی از گزینه‌های جراحی و غیرجراحی متناسب با نیازهای شما را ارائه می‌دهیم.

 

  • طاهره فروغی
  • ۰
  • ۰

 

همه زوج‌ها در مراحل مختلف رابطه‌شان با مشکلاتی مواجه هستند. زوج‌هایی که رابطه‌ی مستحکم‌تری دارند، واکنشی درست در این شرایط از خود نشان می‌دهند و از موانع دشوار به سلامت عبور می‌کنند. بعضی از مشکلات زناشویی امکان دارد با‌ خود ناامیدی و رنجش را در‌ پی داشته باشند.

در این شرایط اگر هر دو نفر برای حل مشکلات رابطه زناشویی بکوشند می‌توانند به سلامت از مشکلات زناشویی عبور کنند. روابط افراد تفاوت‌های بسزایی دارند؛ بنابراین، شدت و نوع مشکل پیش آمده یکسان نخواهد بود. بااین‌حال برای حل تمام مشکلات زناشویی باید زمان صرف شود.

مشکلات رایج در ازدواج

مشکلات زناشویی بیشتر رابطه‌ها را تحت تاثیر می‌گذارند. طبق مطالعات صورت گرفته شدت این مشکلات مانع از بازگشت زوجین به مسیر درست رابطه می‌شود. می‌توان گفت بیشتر مشکلات زناشویی قابل حل هستند و با همکاری زوجین به‌درستی مدیریت خواهند شد. طبق تحقیقات صورت گرفته 70 درصد مشاوره زوجین نتیجه‌ای مثبت دارند که به‌صورت موثر به بهبود روابط آن‌ها کمک می‌کنند.

اختلافات زناشویی امری شایع بین زوجین به‌شمار می‌روند. برخی از این مشکلات رایج‌تر به‌نظر می‌رسند. در بخش‌های بعدی با مشکلاتی که افراد متاهل با آن‌ها مواجه هستند و راهکار‌های مختلف برای ایجاد ارتباط عمیق و موثر مانند مشاوره آنلاین، به صورت جزئی و دقیق آشنا خواهید شد.

ارتباط ضعیف در دو طرف رابطه

برقراری ارتباط ضعیف یکی از مشکلات شایع در روابط زناشویی است. بسیاری از زوجین به‌جای صحبت و حل مشکلات، آن‌ها را نادیده می‌گیرند. وقتی زوجین از مهارت‌های ارتباطی برخوردار نباشند، در مواجهه با چالش‌های جدید زندگی نمی‌توانند به‌درستی با یکدیگر مذاکره کنند. ارتباط ضعیف، اثرات سو متعددی را به همراه خواهد داشت و کیفیت رابطه را کاهش می‌دهد. از این مشکلات ارتباطی می‌توان به موارد زیر اشاره کنیم:

  • دشواری در گوش دادن و درک کردن
  • دشواری در قبول مسئولیت
  • دشواری در اختصاص زمان و فضای مناسب برای داشتن گفتگوهای سالم

اگر می‌خواهید مشکل برقراری ارتباط موثر با همسر را حل کنید، باید برای اولین گام خوب گوش دادن را یاد بگیرید و همسرتان را تشویق کنید که خودش را به‌راحتی بیان کند. می‌توان گفت این امر به‌صورت موثر بهبود رابطه را به همراه خواهد داشت.

کمبود صمیمیت در رابطه

در روابط زناشویی برقراری رابطه جنسی از اهمیت بسزایی برخوردار است. بسیاری از زوج‌ها به‌دلایل مختلفی از‌قبیل مسائل عاطفی، مشکلات پزشکی، فشارهای مالی و استرس‌های زندگی صمیمیت خود را در رابطه از دست می‌دهند. برای حفظ یک رابطه عاشقانه باید به صمیمیت جسمی توجه بسزایی داشته باشید و آن را در اولویت قرار دهید.

امکان دارد فکر کنید بیان نیاز‌های جنسی به همسرتان ناخوشایند یا خودخواهانه است اما باید بدانید، رابطه جنسی بخش مهمی از ازدواج  محسوب می‌شود که روی کیفیت رابطه تاثیر می‌گذارد. در‌واقع، شما با بیان احساسات صادقانه در‌جهت ارتقای کیفیت رابطه زناشویی خود تلاش می‌کنید.

خیانت؛ خط قرمز زندگی متاهلی

خیانت فقط به معنای برقراری رابطه جنسی با افراد دیگر نیست، بلکه شامل برقراری رابطه عاطفی نیز می‌شود. خیانت به‌صورت واضح به ازدواج صدمه می‌زند؛ زیرا اعتماد را در رابطه زیر سوال می‌برد. طبق آمار، بسیاری از زوج‌ها نمی‌توانند از مسئله خیانت عبور کنند. در‌ واقع، کنار آمدن با چنین مسئله‌ای احتیاج به درک زیاد، تلاش و بخشش دارد و باید زمان زیادی برای حل مشکلات اعتماد پس از خیانت صرف شود.

در بیشتر موارد، فاصله عاطفی پیش‌زمینه‌ی خیانت است. اگر احساس می‌کنید، فاصله عاطفی و جنسی شما را به خیانت ترغیب می‌کند، درباره‌ی این مسئله با همسرتان صادقانه صحبت کنید و از او بخواهید شما را درک کند و در‌جهت بهبود رابطه پیش بروید.

 

حسادت؛ کینه‌ای در قلب زندگی زناشویی

حسادت بیش‌از‌حد در روابط زناشویی مشکلاتی را به‌ همراه خواهد داشت و ازدواج را به نبردی روزانه تبدیل خواهد کرد. افراد حسود تمایل به کنترل دیگران دارند. این افراد، عصبانی و سلطه‌جو هستند. بیشتر آن‌ها از مشکل کمبود اعتماد‌به‌نفس رنج می‌برند که این مشکل در دوران کودکی آن‌ها ریشه دارد. اگر زوجی دچار مشکل حسادت هستند، باید با کمک گرفتن از مشاور حرفه‌ای با حسادت مقابله کنند تا از بروز مشکلات دیگر جلوگیری شود.

یکنواختی عاطفی و روزمره در زندگی زوجین

تکرار بیش‌از‌حد فعالیت‌های روزانه می‌تواند برای زوج‌ها خسته‌کننده باشد. اگر رابطه شما دچار یکنواختی شده باید از خودتان خلاقیت نشان دهید و با فعالیت‌های جدید با روتین کسل‌کننده مقابله کنید. این امر باعث می‌شود در رابطه شما صمیمیت و انرژی پایدار باشد. یکی از نکات موثر در این زمینه برقراری ارتباط است. اگر احساس خستگی و نا‌امیدی می‌کنید، درباره‌ی این موضوع با همسرتان صحبت کنید و به دنبال راه‌های سرگرم‌کننده و خلاقانه‌ای بگردید.

عدم احترام به مرزها

زوج‌های متاهل باید به درکی درست درباره‌ی استعداد و توانایی‌های خود برسند و یکدیگر را حمایت کنند. هیچکس نمی‌خواهد توسط دیگران کنترل شود، برای این منظور باید طرفین به حدود یکدیگر احترام بگذارند. همان‌طور‌که می‌دانید ازدواج پیوندی دو طرفه است که در آن افراد باید برای بهتر شدن زندگی با‌ هم تلاش کنند. نادیده گرفته شدن مرزها باعث می‌شود، اعتماد طرفین به یکدیگر از بین برود و فضای مورد نیاز را برای ابراز خود نداشته باشند.

اگر فکر می‌کنید، ازدواج باعث شده شما از شخصیت اصلی خود فاصله بگیرید، این به منزله هشدار است. در‌نهایت باید زمان و فضای شخصی را برای خودتان در نظر بگیرید و از اینکه به مرزهای شما احترام گذاشته می‌شود، اطمینان حاصل کنید.

استرس؛ هیولایی در زندگی زناشویی

استرس یکی از مشکلات رایج در زندگی افراد بزرگسال است. استرس تحت تاثیر مسائلی از‌قبیل مسئولیت‌های شغلی، والد بودن و نگرانی‌های مالی به‌وجود می‌آید که روی نوع رابطه شما با همسرتان تاثیر خواهد گذاشت. استرس، رابطه شما را ‌به‌شدت دچار تغییر می‌کند و به آن آسیب می‌رساند. یادگیری مدیریت استرس به‌صورت سالم و سازنده به شما در‌جهت کاهش آن کمک شایانی می‌کند.

از مدیریت استرس می‌توانید در تمام زمینه‌های زندگی از‌جمله روابط زناشویی استفاده کنید. پیدا کردن راه‌حل مناسب برای کنترل استرس و غلبه بر آن ضرورت دارد. این امر بهبود روابط زناشویی را به‌دنبال خواهد داشت. مواردی مانند نوشتن، ورزش کردن، انجام یوگا، خلاق بودن، مطالعه و بیرون رفتن از راهکار‌های موثر برای کاهش استرس است.

مسائل مالی؛ اولین مشکل در ازدواج‌ های امروزی

اختلاف روی مسائل مالی از مشکلات شایع در ازدواج است که بیشتر زوج‌ها درگیر آن  هستند. مسائل مالی تا‌حد‌زیادی روی کیفیت رابطه تاثیر می‌گذارد. در ادامه به چندین نمونه از مسائل مالی اشاره خواهیم کرد:

  • اختلاف بر سر تصمیمات مالی
  • باورهای متفاوت در مورد پول
  • صحبت نکردن درباره مسائل مالی قبل از ازدواج
  • نا‌همخوانی در‌آمد و مخارج

وقتی زوجین بر سر مسائل مالی اتفاق نظر ندارند. در‌واقع، این اختلاف نمادی از مبارزه بر سر مسائلی از‌قبیل مبارزه بر سر قدرت یا ارزش‌ها و نیازهای متفاوت است. فردی که از لحاظ مالی تحت فشار است صبر کمتری دارد و بیشتر تحریک می‌شود. بنابراین، امکان دارد بر سر مسائل بی‌اهمیت با شریک عاطفی خود با مشکل مواجه شود.

برای حل این مسئله سعی داشته باشید، با شریکتان صادقانه گفت‌و‌گو کنید و بر سر مسائلی مالی و دخل و خرج به توافق برسید. در‌این‌صورت هر رو طرف با توافق مشترک احساس راحتی بیشتری خواهند داشت. همچنین، با تقسیم کار‌ها، مسائل مالی راحت‌تر مدیریت می‌شوند و یک نفر تحت فشار قرار نمی‌گیرد. با مدیریت درست، پس‌انداز و هزینه‌های ماهانه به‌درستی پیش می‌رود.

 

  • طاهره فروغی
  • ۰
  • ۰

 

زمانی که زایمان سزارین برنامه‌ریزی شده باشد، معمولاً مدت زمان آن حدود ۳۰ تا ۴۵ دقیقه است. اما باید توجه داشت که این زمان می‌تواند متغیر باشد و به عوامل مختلفی مانند سابقه جراحی قبلی در ناحیه شکم، وضعیت رحم و نوزاد، تجربه پزشک و تیم جراحی و وجود مشکلات پزشکی ناگهانی بستگی دارد.

در مورد زایمان سزارین اضطراری، زمان مورد نیاز برای انجام عمل جراحی کوتاه‌تر یا بلندتر است و بستگی به شرایط فوری و وضعیت مادر و نوزاد دارد. در بعضی موارد، زایمان سزارین اضطراری باید در کمتر از ۳۰ دقیقه انجام شود تا جان مادر یا نوزاد نجات پیدا کند.

چه افرادی برای عمل سزارین مناسب هستند؟

افرادی که برای عمل سزارین مناسب هستند، شامل موارد زیر است:

  1. زایمان سزارین در صورت وجود مشکلات پزشکی مادر به عنوان مثال، مشکلات قلبی، فشار خون بالا و دیابت نوع ۱ و ۲ که زایمان طبیعی را غیرممکن یا خطرناک می‌کند، مناسب است.
  1. زایمان سزارین برای مواردی که نوزاد با خطر جانی مانند نارسایی جنینی، مشکلات ریه و قلبی در نوزاد و حالات استرس طولانی در رحم در زایمان طبیعی مواجه است، مناسب است.
  1. در صورتی که مادر قبلاً یک یا چند بار سزارین داشته باشد، زایمان سزارین به عنوان روش انتخابی برای زایمان بعدی در نظر گرفته می شود. این به دلیل خطرات مرتبط با زایمان طبیعی برای شکم و رحم قبلی است.
  1. در برخی موارد، مادر و پزشک تصمیم می گیرند که زایمان سزارین برنامه‌ریزی شده را انجام دهند. این به دلیل عواملی مانند پیش‌بینی مشکلات در زایمان طبیعی، اولویت‌های خانوادگی و ترجیحات شخصی است.
 

 

زایمان سزارین با بی هوشی یا بی حسی؟

زایمان سزارین عموماً با استفاده از بیهوشی عمومی (بیهوشی) انجام می‌شود. در این روش، مادر به طور کامل بیهوش می‌شود و در طول عمل جراحی هیچگونه درد و احساس ندارد. بیهوشی عمومی با تزریق داروهایی که به سرعت موجب ایجاد بی‌هوشی و از بین بردن درد می‌شوند، انجام می‌شود. این داروها به صورت وریدی یا با تزریق گازهای بیهوشی تنفسی اعمال میشوند.

آمادگی قبل از سزارین

آمادگی قبل از سزارین شامل موارد زیر است:

آمادگی قبل از زایمان سزارین شامل اقدامات پزشکی، تغذیه‌ای، روانی و برنامه‌ریزی است که به سلامت مادر و نوزاد کمک می‌کند. در ادامه توضیح کامل ارائه شده است:

  1. پزشک باید از وضعیت سلامت مادر، بیماری‌های مزمن، داروهای مصرفی و هرگونه حساسیت آگاه شود.
  2. انجام آزمایش‌ها و معاینات لازم مانند آزمایش خون:برای بررسی سطح هموگلوبین، گروه خونی و فاکتورهای انعقادی سونوگرافی برای بررسی وضعیت جنین، محل جفت و مایع آمنیوتیک
  3. مادر باید حداقل ۸ ساعت قبل از عمل چیزی نخورد یا ننوشد تا خطر عوارض حین بیهوشی کاهش یابد.
  4. آماده کردن لباس راحتی، پوشک و لباس نوزاد، لوازم بهداشتی، کارت شناسایی و مدارک پزشکی.
  5. اصلاح موهای زائد شکم در روز قبل یا صبح عمل طبق توصیه پزشک.
  6. استحمام قبل از عمل با مواد ضدعفونی‌کننده برای کاهش خطر عفونت.
  7. عدم استفاده از لوازم آرایشی مانند لاک ناخن یا کرم روی پوست.
  8. پوشیدن لباس راحت و سبک در روز عمل.
  9. برای کاهش مبتلا شدن به عفونت شکم مادر با پارچه استریل و مواد ضد عفونی کننده تمیز خواهد شد.
  10. چون کاتر وارد مثانه می شود ،قبل از زایمان سزارین باید مثانه خالی باشد.

دوران نقاهت بعد از زایمان سزارین

دوران نقاهت بعد از زایمان سزارین برابر با چند روز تا چند هفته است، اما هر زن در این مورد تجربه‌های متفاوتی دارد. در زمان نقاهت بعد از زایمان سزارین، مراقبت و استراحت کافی برای بهبود و بازگشت به حالت عادی بسیار مهم است. در ادامه، توضیحاتی راجع به عوارض متداول و مراقبت‌های مورد نیاز در دوران نقاهت بعد از زایمان سزارین آورده شده است:

  1. پس از عمل جراحی سزارین، درد و عدم راحتی در ناحیه شکم و جراحی انجام شده معمول است. مصرف داروهای تسکین درد توسط پزشک و استفاده از روش‌های غیردارویی مانند کمپرس های گرم و سرد می‌تواند به کاهش درد کمک کند.
  1. خونریزی معمول در نقاط جراحی بعد از زایمان سزارین است. استفاده از پوشش‌های جراحی مناسب و تعویض تامپون‌ها در صورت لزوم از روش‌های کنترل خونریزی است.
  1. ناحیه جراحی باید تمیز و خشک نگه داشته شود. دستورات پزشک را در مورد تعویض بانداژ و مراقبت از جراحی دقیقاً دنبال کنید.
  1. در ابتدا، باید استراحت کافی داشته باشید و فعالیت بدنی شدید را به تدریج و با رعایت راهنمایی پزشک شروع کنید. عموماً پس از حدود ۶ تا ۸ هفته، معمولاً می‌توانید به فعالیت‌های روزمره خود بازگردید.
  1. مراقبت مناسب از زخم جراحی بسیار مهم است. پوشش زخم را همیشه تمیز و خشک نگه دارید و هر گونه تغییر در وضعیت زخم را به پزشک خود اطلاع دهید.
 

سوالات متداول

چه مدت بعد از زایمان می توان باردار شد؟

باید بین سزارین اول و بارداری بعدی حداقل ۱.۵ تا ۲ سال صبر کنید. در طول این مدت، بدن زن احیا می شود و  لایه عضلانی رحم بهبود می یابد. با این حال، توصیه می شود که زایمان بعدی بیشتر از دوسال به تعویق نیافتد. پنج سال پس از عمل سزارین ممکن است با خطرات حاملگی مانند زایمان زودرس، وزن نامناسب جنین و غیره مواجه شوید

آیا بعد از سزارین می توان رابطه جنسی داشت ؟

رابطه جنسی برای زنانی که تازه سزارین کرده اند بسیار سخت و  دردناک است. به طور طبیعی، زمان زیادی برای درمان رحم  و بخیه ها مورد نیاز است.  در این دوره زنان به لحاظ  تغییرات سطح هورمونی و وضعیت روحی بسیار حساس هستند.

  • طاهره فروغی
  • ۰
  • ۰

قبل از جراحی فیبروم رحم، انجام چند اقدام مهم برای آماده‌ سازی بیمار ضروری است. این اقدامات به بهبود نتایج جراحی و کاهش خطرات کمک می‌کند. در ادامه با برخی از این اقدامات آشنا شوید.

  • آزمایشات پیش از جراحی برای اطمینان از سلامت عمومی شما و آمادگی بدن برای جراحی
  • بررسی عملکرد قلب (الکتروکاردیوگرام) و در برخی موارد، تصویربرداری ‌های پزشکی مثل سونوگرافی یا  MRI
  • اگر دارویی مصرف می‌کنید، باید به پزشک خود اطلاع دهید. ممکن است نیاز باشد مصرف برخی داروها را چند روز قبل از جراحی متوقف کنید.
  • پزشک توصیه می‌کند که 8 ساعت قبل جراحی از خوردن و آشامیدن خودداری کنید. این اقدام برای کاهش خطرات ناشی از بیهوشی عمومی است.
  • اگر سیگار می‌کشید یا الکل مصرف می‌کنید، بهتر است چند هفته قبل از جراحی مصرف آن‌ ها را متوقف کنید. دخانیات و الکل می‌توانند روند بهبود را کند کرده و خطرات جراحی را افزایش دهند.
  • رعایت دستورات پزشک در مورد داروهای قبل از جراحی بسیار مهم است و بر نتیجه عمل نیز تاثیر دارد.
  • روز قبل از جراحی، باید مراقبت ‌های بهداشتی مناسب انجام دهید، مانند دوش گرفتن و تمیز نگه داشتن ناحیه ‌ای که جراحی در آن انجام می‌شود.

جراحی فیبروم رحم چگونه انجام می شود؟

قبل از جراحی، بیمار تحت بیهوشی عمومی یا موضعی قرار می‌گیرد تا در طول جراحی درد و ناراحتی را احساس نکند. در ابتدا گاز مخصوص یا همان گاز کربن دی اکسید به داخل رحم وارد می‌شود که رحم بزرگتر شود و دسترسی به فیبروم ها برای جراح زنان راحت گردد. پزشک  از طریق واژن دستگاه که شامل لوله ای باریک که حاوی دوربین است را وارد واژن می‌کند تا تصاویر دقیقی از داخل رحم و فیبرم به دست آید جراح فیبروم‌ ها را از رحم جدا می‌کند و پس از اتمام جراحی، بیمار به اتاق ریکاوری منتقل می‌شود تا به هوش بیاید و علائم حیاتی او تحت نظر قرار گیرد.

مراقبت های بعد از جراحی فیبروم رحم

پس از جراحی، استراحت کافی ضروری است. فعالیت‌ های سنگین و ورزش ‌های شدید را باید برای چند هفته محدود کنید تا بدن فرصت کافی برای بهبودی داشته باشد.

  • پس از جراحی، ممکن است درد و ناراحتی در ناحیه شکم یا لگن تجربه کنید. پزشک داروهای مسکن برای مدیریت درد تجویز می‌کند که باید حتماً داروها را طبق دستور پزشک مصرف شوند.
  • پس از جراحی، باید یک رژیم غذایی سالم و متعادل را رعایت کنید تا بهبودی سریع ‌تر انجام شود. مصرف مایعات کافی و مواد غذایی غنی از فیبر برای جلوگیری از یبوست بسیار مهم است. اگر مشکلات گوارشی مانند تهوع یا یبوست داشتید، پزشک داروهای مناسبی تجویز کند.
  • بهترین متخصص زنان توصیه می‌کند که تا 6 هفته پس از جراحی از روابط جنسی خودداری کنید تا زخم‌ ها به طور کامل بهبود یابند و از عفونت جلوگیری شود.
  • پس از جراحی، نیاز است که به طور منظم به پزشک خود مراجعه کنید تا وضعیت بهبودی بررسی شود. این مراجعات معمولاً برای ارزیابی بهبود زخم‌ها، بررسی علائم عفونت و اطمینان از بهبود کامل است.
  • رعایت بهداشت فردی و مراقبت از زخم‌ ها اهمیت زیادی در پیشگیری از عفونت دارد. همچنین، ممکن است پزشک برای جلوگیری از عفونت آنتی‌ بیوتیک تجویز کند. حتماً داروها را طبق دستور پزشک مصرف کنید.

باید به علائم غیر عادی مانند تب، ترشحات غیرطبیعی از زخم‌ ها، درد شدید یا خونریزی شدید توجه داشته باشید.

 

عوارض جراحی فیبروم رحم

جراحی فیبروم رحم، یک عمل بسیار سنگین است که قطعا با برخی عوارض همراه خواهد بود. برخی از این عوارض رایج و دیگران نادرتر اما جدی ‌تر هستند اما به هر حال بهتر است که این عوارض و خطرات را بشناسید.

  • خونریزی شدید
  • عفونت در محل برش ‌ها یا داخل بدن
  • آسیب به اندام‌های مجاور
  • تشکیل لخته ‌های خون
  • چسبندگی‌ رحم و انسداد روده یا مشکلات باروری
  • مشکل برای حفظ جنین طی بارداری
  • طاهره فروغی
  • ۰
  • ۰

 

عفونت قارچی واژن یکی از مشکلات شایع میان زنان است که عامل اصلی این بیماری قارچی به نام کاندیدا آلبیکانس هست و به همین دلیل در پزشکی با نام کاندیدیازیس واژن  (Vaginal candidiasis) شناخته می‌شود.

بر اساس آمار، از هر چهار زن، سه نفر دست‌کم یک بار در طول زندگی خود دچار این عفونت قارچی می‌شوند. هرچند این بیماری جزو عفونت‌های مقاربتی به شمار نمی‌رود، اما شروع فعالیت‌های جنسی می‌تواند احتمال بروز آن را به دلیل تغییر در تعادل فلور طبیعی واژن افزایش دهد.

خوشبختانه درمان این عفونت قارچی در بیشتر موارد ساده است و داروهای خوراکی و موضعی ضد قارچ تأثیر بالایی در کنترل آن دارند. بااین‌حال، اگر عفونت‌های قارچی از حالت خفیف و حاد به شکلی مزمن تبدیل شوند (در یک سال چهار بار یا بیشتر عود کند)، نیاز به دوره‌های درمانی طولانی‌تر و استفاده از برنامه دارویی نگهدارنده خواهد بود. همچنین ابتلا به این نوع عفونت قارچی نشانه‌ای از به‌هم‌خوردن تعادل طبیعی باکتری‌ها و مخمرهای واژن است و می‌تواند زمینه‌ساز عفونت‌های قارچی یا باکتریایی دیگر نیز شود.

 

علائم عفونت های قارچی واژن چیست؟

علائم عفونت های قارچی واژن بسته به شدت بیماری متفاوت هستند و معمولاً شامل خارش و تحریک در واژن، سوزش هنگام ادرار یا رابطه جنسی، قرمزی و تورم اطراف دهانه واژن، درد در ناحیه تناسلی، بروز بثورات پوستی و ترشحات سفیدرنگ و غلیظ با بافتی شبیه پنیر می‌شوند. در برخی موارد ترشحات آبکی نیز دیده می‌شود.

اگر این عفونت مکرراً بازگردد یا علائم آن شدیدتر از حالت معمول باشد، احتمال ابتلا به عفونت مزمن یا عودکننده قارچی واژن وجود دارد. در چنین شرایطی فرد ممکن است با قرمزی گسترده، خارش شدید، ترک یا زخم در دهانه واژن و مقاومت بیشتر به درمان مواجه شود. عواملی مانند تغییرات هورمونی دوران بارداری، دیابت کنترل‌نشده، ضعف سیستم ایمنی ناشی از بیماری‌ها یا مصرف داروهای خاص، می‌توانند زمینه‌ساز چنین وضعیتی شوند. علاوه بر این، تأخیر در درمان به‌موقع عفونت حاد نیز می‌تواند روند بیماری را پیچیده‌تر کرده و خطر مزمن شدن آن را افزایش دهد.

 

علل ابتلا به عفونت های قارچی واژن و گروه‌های در معرض خطر

از جمله عواملی که می‌توانند علل ابتلا به عفونت قارچی واژن باشند، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • مصرف طولانی‌مدت آنتی‌بیوتیک‌ها که باکتری‌های مفید لاکتوباسیلوس را کاهش می‌دهند.
  • بارداری که تغییرات هورمونی می‌تواند محیط واژن را مستعد عفونت کند.
  • داروهای ضد بارداری خوراکی یا هورمون‌درمانی که سطح استروژن را افزایش می‌دهند.
  • دیابت کنترل‌نشده که سطح قند بالا رشد قارچ را تسهیل می‌کند.
  • ضعف سیستم ایمنی بدن به هر دلیل، از جمله بیماری‌ها یا مصرف داروهای خاص.
  • عادات غذایی نامناسب مانند مصرف زیاد شیرینی‌جات و کمبود میوه و سبزیجات.
  • عدم تعادل هورمونی نزدیک به چرخه قاعدگی که محیط واژن را تغییر می‌دهد.
  • استرس بیش از حد روزانه که سیستم ایمنی را تحت فشار قرار می‌دهد.
  • کمبود خواب که توان دفاعی بدن را کاهش می‌دهد.

انواع راه‌های درمان عفونت قارچی واژن

روش درمان عفونت های قارچی واژن بستگی به نوع و شدت علائم شما دارد. برای عفونت‌های ساده و حاد، معمولاً پزشک یک دوره درمانی سه تا هفت روزه شامل استفاده از کرم، پماد، قرص یا شیاف‌های ضد قارچ مانند کلوتریمازول، بوتوکونازول، میکونازول، ترکونازول یا فلوکونازول تجویز می‌کند. گاهی برای پیشگیری از بازگشت عفونت، ممکن است مصرف هفته‌ای یک کپسول فلوکونازول به مدت چهار هفته توصیه شود.

این داروها اغلب به صورت بدون نسخه نیز در دسترس هستند. درصورتی‌که علائم طی دو ماه دوباره عود کنند، مراجعه مجدد به پزشک ضروری است. در دوران بارداری، مصرف داروهای خوراکی معمولاً توصیه نمی‌شود. اگر علائم شدید باشند یا عفونت قارچی مکرر رخ دهد، درمان‌های بلندمدت ممکن است شامل موارد زیر باشند:

  • استفاده از داروهای ضد قارچی موضعی روزانه حداکثر به مدت دو هفته و سپس مصرف یک بار در هفته داروی خوراکی به مدت شش ماه.
  • دو دوز منفرد داروهای خوراکی مانند فلوکونازول که به فاصله سه روز تا یک هفته مصرف می‌شوند.
  • مصرف کپسول اسید بوریک به صورت واژینال برای نوع خاصی از قارچ کاندیدا که در برابر داروهای معمول مقاوم است (مصرف خوراکی آن می‌تواند خطرناک باشد).

در موارد عفونت مکرر یا مقاوم، طول دوره درمان می‌تواند تا شش ماه نیز ادامه یابد. همچنین ابتلای مکرر به عفونت قارچی واژن می‌تواند احتمال انتقال به شریک جنسی را افزایش دهد. بنابراین بهتر است در زمان عفونت از رابطه جنسی خودداری کرده یا از کاندوم استفاده کنید.

 

درمان خانگی عفونت واژن

درمان خانگی عفونت واژن می‌تواند با روش‌های ساده و در دسترس، به کاهش علائم و بهبود وضعیت کمک کند. یکی از روش‌های رایج و مؤثر، استفاده از سرکه سیب است. سرکه سیب خواص ضدباکتریایی و ضدقارچی دارد و می‌تواند در بهبود عفونت های قارچی واژن نقش موثری داشته باشد. همچنین مصرف ماست پروبیوتیک به دلیل وجود باکتری‌های مفید، به بازسازی فلور طبیعی واژن کمک می‌کند و از عود مجدد عفونت جلوگیری می‌نماید. البته بهتر است تمامی روش‌های درمان خانگی را با مشورت متخصص زنان انجام دهید تا مطمئن باشید اثرگذاری و ایمنی آنها مناسب است.

 

درمان خانگی عفونت واژن با جوش شیرین

جوش شیرین یکی دیگر از روش‌های سنتی و رایج درمان خانگی عفونت واژن است. این ماده به دلیل خواص ضدعفونی‌کننده و توانایی تنظیم pH واژن، می‌تواند بسیاری از علائم عفونت ناحیه تناسلی را کاهش دهد. برای استفاده، یک تا دو قاشق چایخوری جوش شیرین را در یک لیوان آب ولرم حل کرده و ناحیه تناسلی را با آن شستشو دهید. برخی افراد نیز از محلول جوش شیرین به شکل خوراکی یا کپسول استفاده می‌کنند که به تنظیم pH و تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند.

درمان عفونت های قارچی واژن با سیر و عسل

سیر و عسل دو ماده طبیعی با خواص شگفت‌انگیز برای تسکین علائم عفونت واژینال هستند. سیر به دلیل ویژگی‌های ضد‌میکروبی و ضد‌التهابی و عسل به‌خاطر خاصیت ضد‌باکتریایی، ضد‌قارچی و التیام‌بخشی، می‌توانند خارش، سوزش و التهاب ناشی از عفونت را کاهش دهند. برای استفاده، سیر رنده شده و عسل را با کمی آب ترکیب کرده و چند دقیقه داخل آن بنشینید تا علائم بهبود یابند.

درمان عفونت واژن با سرکه سفید

سرکه سفید نیز گزینه‌ای مؤثر برای کاهش علائم عفونت واژن است. با ترکیب سرکه سفید با آب ولرم و نشستن در این محلول به مدت ۲۰ دقیقه، می‌توان خارش واژن و التهاب را تسکین داد. برای اثرگذاری بهتر، این روش را روزانه تا بهبود کامل تکرار کنید. خواص ضد‌باکتریایی و ضد‌قارچی سرکه، عامل کاهش علائم عفونت های قارچی واژن است.

  • طاهره فروغی
  • ۰
  • ۰

 

بی‌اختیاری ادرار زمانی است که شما کنترل ارادی مثانه خود را از دست می‌دهید و مقداری ادرار به صورت غیرارادی دفع می‌شود. این یک وضعیت شرم‌آور است که بر کیفیت زندگی شما تأثیر می‌گذارد. بی‌اختیاری ادرار نه تنها پیامدهای جسمی دارد، بلکه بر زندگی اجتماعی شما نیز تأثیر می‌گذارد. انواع مختلفی از این بیماری با علل زمینه‌ای مختلف وجود دارد. بیایید نگاهی به آنها بیندازیم.

انواع بی‌اختیاری ادرار

بی‌اختیاری ادرار بر اساس علت و علائم به انواع مختلفی تقسیم می‌شود. در اینجا انواع اصلی این بیماری آورده شده است.

  • بی‌اختیاری استرسی
  • بی‌اختیاری فوریتی
  • بی‌اختیاری ناشی از سرریز
  • بی‌اختیاری عملکردی
  • بی‌اختیاری مختلط

علائم بی‌اختیاری ادرار چیست؟

علائم زیر را می‌توان در انواع مختلف بی‌اختیاری ادرار تجربه کرد.

  • بی‌اختیاری استرسی با نشت ادرار در هنگام وارد شدن فشار به مثانه مشخص می‌شود. این اتفاق هنگام سرفه، عطسه، خندیدن و بلند کردن وزنه سنگین رخ می‌دهد.
  • بی‌اختیاری ادرار ناشی از فوریت باعث احساس ناگهانی نیاز به ادرار کردن می‌شود که نمی‌توانید آن را کنترل کنید و مقداری ادرار به صورت غیرارادی خارج می‌شود. همچنین باعث افزایش تکرر ادرار می‌شود، به این معنی که مجبور می‌شوید بارها و بارها به دستشویی بروید. مجبور می‌شوید شب‌ها چندین بار برای دفع ادرار از خواب بیدار شوید.
  • بی‌اختیاری سرریز زمانی است که ادرار شما به دلیل پر شدن بیش از حد مثانه سرریز می‌شود. ممکن است همیشه چکه کردن ادرار را تجربه کنید.
  • بی‌اختیاری عملکردی زمانی است که ادرار شما به دلیل تأخیر در تخلیه مثانه نشت می‌کند. این وضعیت فقط با نشت ادرار بروز می‌کند.
  • بی‌اختیاری مختلط، همانطور که از نامش پیداست، علائم بیش از یک نوع بی‌اختیاری را نشان می‌دهد.

علت بی‌اختیاری ادرار چیست؟

هر نوع بی‌اختیاری ادرار، عامل ایجادکننده‌ی متفاوتی دارد.

  • بی‌اختیاری استرسی به دلیل ضعیف شدن عضلات لگن و اسفنکترهایی است که معمولاً از نشت ادرار جلوگیری می‌کنند. وقتی فشار افزایش می‌یابد، ساختارهای ضعیف نمی‌توانند ادرار را نگه دارند و ادرار نشت می‌کند.
  • بی‌اختیاری ادرار فوریتی، مثانه بیش‌فعال نیز نامیده می‌شود. این بیماری ناشی از طیف وسیعی از عواملی است که فعالیت مثانه را افزایش می‌دهند. این می‌تواند به دلیل عفونت مثانه یا یک عامل عصبی باشد که فرکانس و شدت انقباض عضلات مثانه را افزایش می‌دهد.
  • بی‌اختیاری سرریز ادرار به دلیل تخلیه ناقص مثانه است. این تخلیه ناقص می‌تواند ناشی از تومور، سنگ یا هر توده یا پیچ‌خوردگی دیگری در مجرای ادرار باشد. وقتی مثانه به طور کامل تخلیه نشود، سرریز می‌کند.
  • بی‌اختیاری عملکردی ادرار ناشی از هیچ گونه آسیب‌شناسی مثانه نیست. این حالت زمانی رخ می‌دهد که برخی ناتوانی‌های جسمی یا روانی مانع از رسیدن به موقع بیمار به دستشویی می‌شود. به دلیل تأخیر، بیمار دچار نشت ادرار می‌شود.
  • بی‌اختیاری مختلط زمانی است که دلایل متعددی باعث دفع غیرارادی ادرار می‌شوند. بیمار ممکن است همزمان مثانه بیش‌فعال و عضلات لگن ضعیفی داشته باشد که منجر به بی‌اختیاری مختلط می‌شود.

پزشک شما چگونه این بیماری را تشخیص می‌دهد؟

پزشک شما در مورد علائم شما سوالاتی می‌پرسد و شرح حال کاملی از شما می‌گیرد. پس از آن، معاینه فیزیکی برای ارزیابی وضعیت انجام می‌شود. آزمایش ادرار شما برای رد هرگونه عفونت انجام می‌شود. ثبت وقایع مثانه برای ثبت جزئیاتی مانند میزان مصرف آب، دفعات ادرار و دوره‌های بی‌اختیاری مفید است. این به پزشک شما کمک می‌کند تا نوع بی‌اختیاری ادرار شما را ارزیابی و تعیین کند.

حجم ادرار باقیمانده پس از ادرار کردن به عنوان بخشی از مطالعات یورودینامیک اندازه‌گیری می‌شود. این آزمایش به تشخیص بی‌اختیاری سرریز ادرار، به ویژه بی‌اختیاری ناشی از سرریز شدن، کمک می‌کند. در مطالعات یورودینامیک، فشار مثانه نیز برای تشخیص بی‌اختیاری استرسی و فوریتی اندازه‌گیری می‌شود. پزشک شما همچنین ممکن است برخی آزمایش‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی را تجویز کند.

بی‌اختیاری ادرار چگونه درمان می‌شود؟

درمان بی‌اختیاری شامل تغییر سبک زندگی، گزینه‌های پزشکی و گزینه‌های جراحی است.

تغییرات سبک زندگی

  • اگر بیمار اضافه وزن داشته باشد، کاهش وزن توصیه می‌شود.
  • تمرینات کف لگن برای افزایش قدرت عضلات کف لگن توصیه می‌شود. این تمرینات به بی‌اختیاری ادرار ناشی از استرس کمک می‌کند.
  • اجتناب از الکل، کافئین و سایر مواد غذایی که باعث افزایش تکرر ادرار می‌شوند، مهم است.
  • کاهش مصرف مایعات نیز علائم را کاهش می‌دهد.
  • آموزش مثانه روشی است که به شما امکان می‌دهد قبل از رفتن به توالت، ادرار خود را برای مدتی نگه دارید. این روش شامل نگه داشتن ادرار در مواقع نیاز به ادرار کردن است. مدت زمان نگه داشتن ادرار تا زمانی که حدود ۳ ساعت بین هر بار ادرار کردن فاصله باشد، افزایش می‌یابد. این روش به بی‌اختیاری ادرار ناشی از نیاز فوری کمک می‌کند.
  • رفتن به دستشویی طبق برنامه هر چند ساعت یکبار علائم بی‌اختیاری سرریز ادرار را کاهش می‌دهد.
  • دو بار ادرار کردن با فاصله چند دقیقه بین هر بار، به کنترل بی‌اختیاری سرریز کمک می‌کند. به این عمل، ادرار کردن مضاعف می‌گویند.

گزینه‌های پزشکی

داروهای زیادی برای کنترل علائم بی‌اختیاری ادرار استفاده می‌شوند. داروهای آنتی‌کولینرژیک و میرابگرون برای درمان بی‌اختیاری ناشی از فوریت استفاده می‌شوند. مسدودکننده‌های آلفا به بی‌اختیاری ناشی از سرریز شدن کمک می‌کنند.

در زنان یائسه، بی‌اختیاری می‌تواند به دلیل کمبود استروژن باشد. در چنین مواردی، استروژن موضعی استفاده می‌شود.

علاوه بر این، یک ماده حجم دهنده در مجرای ادرار تزریق می‌شود تا بر بی‌اختیاری استرسی غلبه کند. تزریق سم بوتولینوم در مثانه با بیش‌فعالی مثانه مقابله می‌کند.

گزینه‌های جراحی

روش‌های جراحی مختلفی برای درمان نشت غیرارادی ادرار وجود دارد. این روش‌ها در صورتی استفاده می‌شوند که تغییر سبک زندگی و گزینه‌های پزشکی مؤثر نباشند. این روش‌ها شامل عمل اسلینگ، جراحی تعلیق گردن مثانه و قرار دادن اسفنکتر ادراری مصنوعی است.

  • طاهره فروغی